Kingdom of North

Isaku trochę się skulił. No tak. Podziękował cicho Siri za herbatę. Miła była, gdy nie równała akurat ludzi z ziemią.

- Cieszę się, że nie żywisz urazy - powiedział.

Sitri uśmiechnęła się do niego ładnie i dosiadła się do nich w trzecim fotelu.

- Nie żywię - przyznał Ben. Przyglądał mu się przez chwilę. - Już dobrze. Przepraszam za zrzędzenie - dodał, już trochę łagodniej.

Dzieciak rozumiał, co zrobił nie tak, Ben powinien już przestać równać go z ziemią.

- Co z tobą? Poza tym całym bajzlem w gazetach i w Świątyni.

Isaku nieznacznie wzruszył ramionami.

- W porządku - powiedział. - Jakoś sobie radzę. Radzimy. Z Fabią. Twój wnuk został z nami, jego ta ostatnia wojna też trochę... Trochę nim wstrząsnęła, zwłaszcza po tym jak rodzice próbowali go zatrzymać w Pamięci.

Ben skrzywił się i pokiwał głową ze zrozumieniem.

- Miałbyś coś przeciw, żebym przestał być dupą-dziadkiem i zaczął was tam odwiedzać? - zapytał. - Przedtem... niekoniecznie czułem się mile widziany.

- Nie, oczywiście że nie - zapewnił Isaku. - Lees często bywa w Meselerinie, bo praktykuje u Berga, ale to mu na pewno dobrze zrobi. Zwłaszcza że Maula też raczej nie wpada, a jego rodzice... widzieliśmy ich ostatnio, ale... - Urwał.

Jakoś cały czas nie mógł do końca uwierzyć, że zrobiliby krzywdę własnemu dziecku. Ale tak na zdroworozsądkowym poziomie...

- Ale to wydaje się wręcz niebezpieczne - dokończył. - Lees prawie cię nie zna, ale pewnie się dogadacie, to fajny chłopak.

- Tak, uh - mruknął Ben, jakiś trochę zmieniony na twarzy. - Co do tego. Pamiętasz ten tam list, który ci przysłałem jeszcze przed ostatnią wojną?

Isaku poczuł falę paniki. Ben wysłał mu list? W Nowym Świecie?

- Ja... Ummm... Na pewno czytałem. Ale nie pamiętam... Mam problemy z pamięcią... Niektóre rzeczy zupełnie mi uciekają - zaczął tłumaczyć się żałośnie.

Ben zamachał ręką.

- W porządku. Nie o to chodzi. Po prostu powinieneś raczej wiedzieć, że... um, Sitri, kochanie, mogłabyś mi podać TĘ teczkę? - poprosił elfki. On miał łeb Małej na kolanach i szczerze nie miał serca zrzucać smoczycy. Mięczak.

Sitri potaknęła i wstała. Wróciła chwilę później, z gładką teczuszką. Ben grzebał chwilę w zawartości, wreszcie znalazł wersję listu, z której przepisał później wszystkie pozostałe. Podał papier Isaku.

- Proszę. Czytaj.

Isaku zaczął czytać.

Słowa rzeczywiście brzmiały znajomo... Musiał to już kiedyś czytać.

- Wszystkie krzywdy, jakie wyrządziła jej rodzina? - powtórzył niepewnie i spojrzał na Bena pytająco.

Rozumiałby, gdyby Dana nienawidziła jego lub Rodorma, ale co takiego zrobili jej Ben czy biedny Lees? Ciężar groźby też wydawał się poważny w kontekście jej ostatniego zachowania. A o cierpieniu DLA rodziny Isaku nawet nie chciał myśleć. To nie była licytacja, ale...

Ben skrzywił się i powoli pokręcił głową.

- Kiedy pierwszy raz usłyszeliśmy o Mauli, przestrzegałem Danę, żeby na nią uważała... no bo to nie była jej matka, nie do końca, a znając jej charakter, mogła chcieć Danę wykorzystać politycznie. I nie wiem, chyba poczytała to sobie jako "masz kategorycznie odmawiać kontaktu". Więc miała do mnie straszne wyrzuty, kiedy ja zacząłem nieśmiało nawiązywać z Maulą komunikację. Oskarżyła mnie o zrujnowanie jej szans na odzyskanie matki, jeśli mnie pamięć nie myli. I że oczywiście zawsze wszystko jest jej winą, bo coś źle zrozumiała.

Powoli wzruszył ramionami.

- Nie usłyszałem już od niej nic więcej, ani ja, ani Ashora. A całą tę tyradę spisałem i rozesłałem do wszystkich krewnych, zgodnie z jej poleceniem. Za wyjątkiem Mauli i Leesa. Wydawało mi się, że mimo wszystko nie była przeznaczona dla nich. W Pamięci z oczywistych względów nie bywam, ale... no. Jeśli zmieniła się tam na gorsze, to teraz wiesz już, jak wyglądał punkt wyjścia.