19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Los]

Isaku pokiwał głową.

- Dziękuję - powiedział. - To wszystko, co chciałem. Fabiana na mnie czeka. Trzymaj się tutaj.

[Akayla]

- Pewnie. Dzięki, że przyszedłeś - zapewniła Hatsze, wstając, żeby go odprowadzić.

Fabiana czekała w powozie, tak jak się umówili. Razem z Adharą. Żegnały się właśnie, kiedy Isaku otwierał drzwi. Wampirzyca uśmiechnęła się do niego ciepło na powitanie.

- Pozwoliłam sobie dotrzymać Fabii towarzystwa - wyjaśniła się.

[Los]

- To bardzo miłe z twojej strony - powiedział Isaku, przepuszczając ją, żeby nie zderzyli się w drzwiach. - Dziękuję. Miło cię zobaczyć - zapewnił. No bo przez rozdzielne imprezy przedtem nie bardzo miał na to szansę.

[Akayla]

- Nie ma za co - zapewniła pogodnie, wyskakując z powozu i odsuwając się, żeby Isaku mógł wsiąść. - I nawzajem. Może wpadnę jakoś pojutrze, to sobie pogadamy? - zaproponowała.

[Los]

- Jeżeli tylko masz ochotę - zgodził się Isaku, ze świadomością, że pojutrze może być przeżuty i wypluty przez to miasto.

Już teraz czuł się nieco zaszczuty, szczerze mówiąc, ale tak działały na niego podobne spędy rodzinne.

[Akayla]

Uśmiechnęła się do niego ciepło.

- To do zobaczenia - zapewniła pogodnie, pomachała im i odeszła w kierunku portalu.

Fabia uśmiechnęła się miękko do Isaku kiedy wsiadł.

- Zmęczony? - domyśliła się. - Chcesz się przytulić?

[Los]

Isaku pokiwał głową.

- Szczerze mówiąc, nie bardzo - przyznał. - Przepraszam.

Wyciągnął rękę, żeby ująć ją za dłoń. W sumie najbardziej w ramach przeprosin za oziębłość.

[Akayla]

- W porządku - zapewniła Fabia, która naprawdę nie czuła się dotknięta. Wiedziała, jak jest.

Uścisnęła jego dłoń w odpowiedzi.

[Los]

Isaku odchrząknął, gdy powóz ruszył z miejsca.

- Myślisz, że nasz związek to taka wielka, romantyczna miłość jak z ballad? - spytał. Raczej rzeczowym tonem, jakby takie kwestie naprawdę dawały się zmierzyć linijką.

[Akayla]

Fabia spojrzała na niego, mrugając z pewnym zdziwieniem.

- Cóż... tak, szczerze mówiąc to tak - potwierdziła. - Nie rzuciliśmy się w małżeństwo na oślep, jak to często bywa w balladach, ale myślę że to najmniej istotna część... całokształtu.