19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Los]

- Bała się go, to pamiętam - przyznał Isaku, idąc po schodach. Ku swojej wymarzonej kąpieli. - Nie zrobiłby jej wielkiej krzywdy, bo jej potrzebował. Chciał z nią spłodzić dziedzica. Sądzę, że nie jest tego świadoma.

*

- W porządku - rzekł Lis. - To złap mnie za ogon, przeciągnę nas.

Wkrótce pokonali zimny i ponury świat cieni, by znaleźć się z powrotem w ciepłym, ale również ponurym kurniku. Lis wskazał skrzynki ruchem łebka.

[Akayla]

Fabia dreptała za nim.

- Też mi się tak wydaje - przytaknęła mu. - Jest bardzo... niewinna i naiwna, sama by tego nie wymyśliła, a wątpię żeby on jej powiedział.

*

Syrus krótko skinął głową i przykucnął przy najbliższej skrzyni. Wyciągnął nóż i w kilku sprawnych ruchach powyciągał gwoździe z drewna. Złapał za wieko i zdjął je ostrożnie.

W środku rzeczywiście leżały buteleczki czegoś. Nieoznakowane, ale zdecydowanie zawierały niemający nic wspólnego z krwią, magiczny w swej naturze płyn.

Syrus grzebał chwilę, aż wreszcie dokopał się do dna. Zmarszczył brwi. Dziwnie płytka ta skrzynia.

- Drugie dno - szepnął do Lisa i zabrał się za wyciąganie wszystkich buteleczek, żeby dostać się do fałszywego spodu. Po chwili przekładania i majstrowania, udało mu się przedostać pod spód.

Tam też były butelki - tylko że tym razem, zdecydowanie zawierały krew. Wszystkie zabezpieczono magią przed wydzielaniem zapachu i psuciem się zawartości.

[Los]

- To prawda - powiedział Isaku. - Dla nas to dobrze, że jest jaka jest. I dla Jona tym bardziej.

*

- Cóż, gdyby udało się zorganizować aresztowanie, póki to tutaj jest, to mielibyśmy drania na widelcu - uznał Lis.

[Akayla]

Fabia potaknęła.

- I jest też bardzo miła, tak poza tym.

*

- Jon jest uprzedzony - mruknął Syrus, odkładając wszystko starannie na miejsce, tak żeby nie było za bardzo widać, że cokolwiek z tym robili. - Więc można mieć nadzieję, że uda się zorganizować wszystko szybko.

Skończył układać buteleczki i nałożył wieko z powrotem.

- Idziemy znaleźć Roara - zdecydował i skoczyli.

[Los]

- Mnie też wydaje się sympatyczna - przyznał Isaku. - Szczerze mówiąc, Jon też zadbał o to, żeby nie miała zbyt wielu powodów, by nas nienawidzić.

*

Roar był w lochach, w swoim zorganizowanym tam, niewielkim biurze.

- Potrzebuję pół godziny, żeby zebrać posiłki ze stolicy, bo tamtejsza straż może być przekupiona - powiedział, gdy już ich wysłuchał.

- Jak mnie ktoś trochę nakarmi, to wrócę tam, pilnować skrzynek - rzekł wobec tego Lis do Syrusa. - W razie czego narobię rabanu. Pół godziny na pewno ich przytrzymam.

[Akayla]

- To prawda - przyznała Fabia. - W ogóle mam wrażenie, że ona go zupełnie lubi.

Nie żeby Jon dawał swoją osobą wiele powodów do niechęci. Pomimo czteroletniej, wyrósł na zupełnie sympatycznego młodego człowieka.

*

Syrus skinął głową.

- Pójdę nakarmić Lisa i zaraz do was wrócę - powiedział wobec tego Roarowi i zawrócił do portu, podstawić Lisa smokom, żeby mogły go nakarmić.

[Los]

Isaku prychnął z rozbawieniem.

- Też mi się wydaje, że całkiem się lubią - powiedział.

Byli oboje młodzi, ładni i skazani na to małżeństwo tak czy inaczej, więc w gruncie rzeczy czemu mieliby się nie polubić.

*

Może po dziesięciu minutach, Lis znowu czatował na swoim miejscu w kurniku, podczas gdy Semiramida ożyła mimo późnej pory przez poruszenie straży. W końcu Roar zebrał satysfakcjonującą liczbę ludzi, przedstawił Syrusowi - na oko meselerińską - panią oficer Gabę, która miała dowodzić oddziałem i mogli skakać do Sparpolis.

[Akayla]

- I bardzo dobrze - uznała Fabia pogodnie. Zatrzymała się, bo doszli do przygotowanej kąpieli. - Posiedzieć z tobą, czy zostawić cię samego?

*

Syrus podziękował, poczekał aż strażnicy połapali się za ręce, uprzejmie wziął pod ramię panią oficer i skoczyli.

Wylądowali na ulicy w Sparpolis, tuż obok stosownego domu. Syrus miał wrażenie, że słyszy coś jakby raban dobiegający z piwnicy. Ale liczba upiorów, które czuł, nie uległa zmianie.

- To tu, pani - wyjaśnił towarzyszce, wskazując na odpowiedni dom.

[Los]

- Poradzę sobie - zapewnił Isaku. Miał w końcu Remę. - Poprzytulamy się potem w łóżku, co?

*

Raban zrobił Lis. Do kurnika wszedł bowiem służący, pogrzebać w skrzyniach. Lis wobec tego wstał z westchnieniem, pokłapał szczęką, żeby się zaślinić jak przystało na wściekłego lisa, zmierzwił futerko o ściany swojej kryjówki, a potem z lisim wrzaskiem skoczył służącemu na głowę, zaplątać się we włosy i zaczął na oślep kąsać, sycząc jak wściekła żmija.

[Akayla]

Fabia uśmiechnęła się do niego czule.

- Mhm, chętnie.

*

Biedny służący krzyczał i machał rękami, usiłując zrzucić z siebie futrzaka, kury robiły zamęt, no ogólnie katastrofa. Ktoś nawet zbiegł z zewnątrz, zobaczyć, co się dzieje i pomóc.

W tym wszystkim nagłe pojawienie się straży przeszło w zasadzie bez wielkiego echa, przynajmniej dopóki zbrojni nie wparowali do kurnika, przeprowadzić aresztowanie.

Z kolei wewnątrz domu zapanował raban w holu, który przyciągnął uwagę właściciela.

- Co tu się wyprawia! - wrzasnął upiór, schodząc z góry ledwo zawinięty w jakiś szlafrok. - Bandyci! Zawołam Straż!!!