Kingdom of North

To nie był najlepszy pomysł, zwłaszcza dla wampirów, bo psy Drake dopadły bliższego i zaczęły rozszarpywać, tak zapobiegawczo. W cieniach też czekały już upiory Imperium, więc przemknięcie tamtędy zakrawało na niemożliwość.

*

- Może robią za nawóz do wina - powiedział Lis. - Może leżą w rynsztokach. A może cała operacja opiera się jednak na wolontariacie. Lub praniu mózgów.

- Czy ja mam pozwolenie na otwarcie ognia do tych ludzi? - spytał Syrusa Czarne Skrzydło.

Bo jego jeźdźcy oczywiście opadali z nieba i apelowali do uciekających o natychmiastowe zatrzymanie się, ale nie wszyscy byli skłonni posłuchać. Na szczęście wielu udało się wyłapać miejskiej straży.

Upiory umknęły więc z cieni z powrotem do pokoju, przerażone, podczas gdy rozszarpywany wampir darł się wniebogłosy, usiłując ogonić się od psów.

*

- Nie - odrzekł Syrus.

Wobec tego co zastali w piwnicy, nie mieli żadnej gwarancji, że ci ludzie byli winni czemukolwiek.

- Jeśli cała ta akcja ma na celu jedynie uniknięcie podatków i minimalnego wieku poboru krwi, te wampiry stosują szokująco daleko posunięte środki ostrożności - odpowiedział Lisowi. - I przynajmniej te notatki wskazują na pewien stopień regularności... nie widziałem żadnych wpisów na temat opróżniania kogokolwiek do sucha. Chociaż to nie znaczy, że tego nie robili - przyznał. - Sporo się wyjaśni, kiedy ich przepytamy. Wampiry i tych ludzi. Rozejrzałbym się jeszcze po okolicy - dodał. - Zobaczymy, czy znajdziemy jakieś trupy.

- Tak jest - powiedział Hans i przeszedł na komunikację z oddziałem. - Nie mamy zgody. Połamcie im nogi.

Operacja byłą trochę ryzykowna, bo revet musiał runąć obok takiego nieszczęśnika i trafić ogonem, ale skoro inaczej nie byli w stanie ich zatrzymać, a słuchać nie chcieli...

- O ile uda się ich przesłuchać bez Kellama - mruknął Lis.

Zaczął węszyć. Głównie za tymi trupami pod ziemią, ale za innymi rzeczami też.

- Zobaczymy. Najwyżej Jon będzie musiał go zmusić żeby ruszył tyłek.

Syrus dołączył do niego, jednak pomimo starań, nic więcej podejrzanego w piwnicy nie znaleźli - jakieś magiczne przyrządy, ale ewidentnie winiarskie. Poza nią nie mieli wiele więcej szczęścia. Pola jak pola. Jedyna krew jaką poczuli była świeża, z kilku otwartych złamań po akcji smoków.

Nawet rynsztoki były dosyć zadbane.

Wreszcie, odgłosy zamieszania względnie ucichły - Nieśmiertelni i Straż zakończyli swoją akcję masowego aresztowania.

Syrus nasłuchiwał chwilę płaczu kobiet i dzieci. Skrzywił się lekko.

- Chcesz się jeszcze rozejrzeć? - zapytał Lisa. - Ja chyba powinienem do nich wrócić i zabrać ich pod areszt.

Drake'owi się raczej spieszyło.

- Mogę jeszcze się tu powłóczyć - potaknął Lis. - Dołączę do was później.

Gdy Syrus wyłonił się z piwnicy, straż pod okiem Gaby zaczęła zbierać ludzi. Spojrzała na połamanych przez revety biedaków i pokręciła głową, mnąc pod nosem jakieś wyjątkowo nieciepłe słowa w kierunku Białego Wilka i jego rzeźników.

Na dziedzińcu pałacu, gdy ludzi sprowadzano do lochów, Drake zwrócił się do Syrusa.

- Zabierz mnie z powrotem i powiedz temu bezużytecznemu skurwysynowi... - urwał wpół słowa, bo otoczył ich spokojny, przyjazny zapach bezużytecznego skurwysyna.

- Co ma mi powiedzieć Syrus? - spytał Kellam, który zjawił się na dziedzińcu, ciumkając krwawego loda przyniesionego z ZKP.

Drake odwrócił się do niego i uśmiechnął ładnie. Kellam jednak nie naciskał, tylko minął ich obojętnie i zszedł do lochów, porozmawiać z aresztowanym Starszym.

Syrus zerknął za nim, a potem złapał Drake'a za rękę i zabrał go do domu.

- Dzięki za pomoc - dodał na pożegnanie. Nie chciał być niegrzeczny.

*

Starszy siedział w swojej celi, oblizując wargi. Był zupełnie dobrze ubrany, nawet jeśli nie jakoś wystawnie, w luźną togę haftowaną na brzegach. Włosy miał przycięte na krótko, w modny obecnie w Imperium sposób.

Jednak na widok Kellama trochę się aż skulił w sobie.

- W porządku, w porządku - machnął ręką Drake. - Do zobaczenia.

*

- Wszystko w porządku - zapewnił Kellam, siadając naprzeciwko. Jego aura naprawdę była uspokajająca, niemal usypiająca. Ciumkał chwilę loda w milczeniu. - Ci śmiertelnicy nie znają umiaru w brutalności, co? Powiedz mi wszystko. Tak będzie najlepiej.

- Do zobaczenia - odrzekł Syrus, pomachał mu pogodnie na pożegnanie i zniknął. Na początek zobaczyć, czy Gaba i Hans się rozszarpali czy jednak nie, skoro zostali zwolnieni z gotowości.

*

Starszy rzeczywiście zaczął pomału się uspokajać. Powoli wzruszył ramionami.

- Nie wiem, czy jest o czym mówić - odrzekł. - Smoki wyrządziły tym śmiertelnikom większą krzywdę niż ja kiedykolwiek. Opiekowałem się nimi od lat, niektórymi jeszcze zanim kupiłem tę winnicę.

Gaba i Hans się nie porozrywali, ale Gaba wykrzykiwała coś do Hansa na temat łamania nóg i nadmiernej brutalności, a jego irytujący obyczaj walenia mu w zbroję wyraźnie zaczynał irytować coraz bardziej. Strażnicy i jego oddział spoglądali to na jedno, to na drugie jak na meczu, a Kraha wyglądała na wielce z siebie zadowoloną.

*

Kellam podniósł jakieś papiery porzucone na stole i zaczął składać z nich origami. To chyba był formularz raportu.

- A krew? - spytał. - Widzisz, ja ci wierzę, chłopcze. Ale śmiertelnicy znaleźli pełno ponuro wyglądającego sprzętu i jeżeli naprawdę nie masz o czym tutaj dzisiaj opowiadać, to dorobią sobie do niego własną wersję historii, a potem rozszarpią cię strzępek po strzępku jakimiś swoimi zdziczałymi bydlętami i spalą te strzępki, i zostaniesz nawozem do oliwek. Daj sobie pomóc.

Syrus zatrzymał się gdzieś w okolicy, posłuchać i popatrzeć sobie z dystansu. Zauważył zadowolenie Krahy i posłał jej uprzejmą, pytającą myśl.

Nie chciał jej drażnić ani się wścibiać. Był głównie ciekaw, co smoczyca o tym wszystkim myślała.

*

- Dla nich wszystko co związane z piciem krwi wygląda ponuro - zauważył wampir ze zmęczonym westchnieniem. - Pobierałem ich krew i handlowałem nią - przyznał się jednak. - Nikogo nie wlekliśmy na to krzesło przemocą. Długoterminowo, to pogorszyłoby jakość krwi, a zawsze chlubiłem się, że produkujemy wyśmienitą. Też, starannie pilnowaliśmy, żeby z żadnego z nich nie ściągnąć za dużo na raz lub za często. O takich miłych, kooperatywnych śmiertelników nie jest wcale łatwo.