Kingdom of North

- Och - powiedział Oda niepewnie, wyraźnie jednak zaczął oddychać spokojniej.

- Oczywiście - zapewniła Elania. - Z paroma. Na jedną noc, ale zawsze.

- No, on ma dużo dystansu do siebie - potaknął Ver. - Zupełnie nie masz się czym martwić.

N'gaya ostatnio mu powiedziała, że ma fryzurę jak koń.

Fariha uniosła lekko brwi i pokiwała głową. Stracony przypadek.

- Marzy ci się długotrwały romans? - domyśliła się.

- Jak mogłaś nas tak wkręcić - mruknął Denis do Sif.

- Nie pojmuję jak go nie poznaliście. Może ponieważ jestem z Północy - przyznała Sif. - Jest białym, długowłosym człowiekiem o rysach pięknych jak z innego świata. Ilu takich chodzi po świecie?

- Król Elra wyglądał dokładnie tak samo. Wszyscy wyglądają tak samo - obruszył się Denis. - Piękni i długowłosi.

- Król Elra nie był Freyem - burknęła Sif jakby to było oczywiste i wypisane na czole.

Oda rozłożył ręce na znak, że nie widzi różnicy.

Elania była w ogóle w innym świecie, w świecie wampirzej atencji.

-A, nie wiem - przyznała. - Może kiedyś. Zwłaszcza jeśli będę chciała zostać wampirem.

- Akurat ty, Oda, powinieneś widzieć różnicę - mruknął leniwie Ver. - Przecież Elra był ze ze Złotej Pustyni, a Isaku ma dolewkę krwi ze Wschodu.

Fariha tym bardziej nie rozumiała.

- To dlaczego tak cię ciągnie do wampirów? - chciała wiedzieć. - Poza tym, gdzie się spotykamy i kiedy?

W końcu, Elania zaproponowała randkę, Fariha się zgodziła, ale nic ponad to nie ustaliły.

- Trzy czwarte Świątyni ma dolewkę wschodniej krwi, zwłaszcza tamtejsi Freyowie - zauważył przytomnie Oda.

- Po czym niby odróżnić Freya od nie-Freya jeśli są biali? - spytał Nicolas Sif.

- Po nosie, idioto! - warknęła i wyciągnęła przedwojenny banknot. Z Elrą. - Naprawdę nie widzisz różnicy?

- Och, jutro wieczorem, tutaj? A potem gdzieś pójdziemy - zaproponowała Elania. - Potańczyć czy coś. Do knajpy dla wampirów.

- Isaku naprawdę wygląda ci jak Czerwony? - zdziwił się Ver. - Przecież oni ubierają się i czeszą zupełnie inaczej. I zabierają ze sobą wszędzie gigantyczne noże.

- Spotkajmy się w parku przecznicę dalej - mruknęła Fariha. ONA nie czuła się komfortowo z wykorzystywaniem domu Vera jako bazy wypadowej. - W porządku. A moje drugie pytanie? Dlaczego cię ciągnie do wampirów?

- No nie wiem - mruknął Oda. - Może rzeczywiście.

- Dobra - powiedziała Elania pogodnie. Wzruszyła ramionami. - Lubię kiedy ktoś mnie kaleczy i pije moją krew. Uważam, że to ekscytujące i seksualnie podniecające.

Ver mruknął i pokiwał głową. No nareszcie.

- W każdym razie, najważniejsze w tym wszystkim że was zupełnie polubił, nawet jeśli wzięliście go za kuzyna Hansa.

- Aha - odrzekła Fariha. Nie mogła powiedzieć, że rozumie... ale z drugiej strony w ogóle średnio rozumiała ludzką seksualność, więc. - Skoro cię to ekscytuje - zgodziła się jednak.

Wahała się moment.

- Skoro cię interesuje strona seksualna, to może mogłabym cię poznać z taką jedną wampirzycą jak będzie okazja...

- To prawda - powiedział Oda. Bo dawało nadzieję, że Biały Wilk nie podpala właśnie domu, w którym siedzą, w ramach zemsty.

- Jest miły - przyznał Denis. - Wydawał się nieśmiały.

- Sade nas zabije - mruknął Nicolas, zezując na Elanię z lekkim przerażeniem, bo przecież słyszał wszystko.

- Och, chętnie - powiedziała Elania. - Ale najpierw nasza randka.

- Jak ona się ma, tak w ogóle? I Nia? - zapytał Ver. Ich nieobecność była w końcu zauważalna, nawet jeśli spodziewana.

- Jasne - zapewniła Fariha. - Zresztą i tak nie wiem, kiedy następnym razem ją złapię, ostatnio rzadko bywa w domu.