17. Wredne i rogate

[Cerro]

- Z pewnością taki, w czasie którego za wiele nie będę w stanie mówić - odszeptała słodko Dana, kładąc mu rękę na udzie i delikatnie przebierając palcami.

[Akayla]

- Hmmm, jesteś pewna że chcesz żebym odkurzył nasze zabawki, mój króliczku? - odrzekł Elra w podobnym tonie, przymilnie, i leciutko zagryzł jej uszko.

[Cerro]

Danę przeszył dreszcz, zapewne znakomicie wyczuwalny, bo siedzieli tuż obok siebie.

- Może te bardziej miękkie i przyjemne - odpowiedziała, wciąż bardzo cicho.

[Akayla]

- Mhm - wymruczał Elra. - W porządku. Coś się znajdzie żeby cię stosownie ukarać - zapowiedział, przebiegając palcami wzdłuż jej kręgosłupa.

[Cerro]

Dana wyprężyła się i przygryzła wargi, powstrzymując rozkoszny jęk. Szybko przekalkulowała w głowie: ze trzy godziny sztuki, obiad, popołudniowa przejażdżka i wspólna kolacja... jak niby miała wytrzymać?

[Akayla]

Wyglądała na dosyć opanowaną. Elra zastanawiał się chwilę, a wreszcie stwierdził, że nie ma litości. Po cichu pstryknął za plecami, żeby obróżka strzeliła.

- Kocham cię, urwisie - dodał czułym szeptem.

[Cerro]

Ogromnym wysiłkiem woli Dana nie podskoczyły, za to w oczach zakręciły się jej łezki. Głównie z wysiłku. Na szczęście moment sztuki można było od biedy uznać za wzruszający, więc zupełnie otwarcie otarła oczy.

- Ja ciebie też - zapewniła cicho, ściskając lekko jego dłoń.

[Akayla]

- Co zaplanowałaś po sztuce? - zainteresował się Elra jakby nigdy nic.

[Cerro]

- Improwizację - odrzekła Dana cicho. - Pomyślałam, że zjemy i pójdziemy na jakiś niezbyt szybki spacer.

[Akayla]

- Bardzo dobry pomysł - pochwalił Elra. - Dobrze że coś zaplanowałaś, bo ja aż do dziś kompletnie o tym nie pamiętałem - przyznał ze skruchą.