Kingdom of North

Elra spojrzał na Karaiego.

- Sam mówiłeś że Spowiedź ogranicza nam czas - zauważył, jednakże wstrzymując kata gestem.

- I w którym miejscu to brzmi jak "zacznijmy się zachowywać tak samo jak ta dzicz, którą chcemy zwalczyć, przywracając stary porządek"? - spytał Karai.

- Macie tutaj idealistę - pochwalił Tulius. - Mógłby się do nas przyłączyć, Czerwony. To my reprezentujemy pokój i humanitaryzm.

- Obok humanitaryzmu to wy nawet nie staliście - warknął na niego ostrzegawczo Karai.

Elra spojrzał na Tuliusa, gniewnie mrużąc oczy.

- Masz rację, Oświecony - ustąpił jednak. - Daj mu serum.

Karai skinął lekko głowa i poruszył się nieznacznie. W ślad za ruchem jego ręki powietrze przeciął nóż, zaledwie musnął policzek Tuliusa i wrócił do Czerwonego, a zaraz potem bezpiecznie na swoje miejsce na jego plecach.

- Pytaj szybko - przypomniał Karai.

- Gdzie jest to coś co odbiera magię i jak to wyłączyć? - zapytał Elra bez ociągania.

- W mieście popiołów, Pompejpolis - odpowiedział Tulius, krzywiąc się, jakby każde mimowolnie uciekające słowo sprawiało mu ból. - Trzeba to rozebrać... tak jak było budowane. We właściwej kolejności. I każdy Wojownik pamięta tylko swój fragment, więc nigdy, nigdy tego nie zrobicie!

- Który fragment był twój?

- Sektor siódmy - odpowiedział Wojownik. - Siódmy z czternastu, licząc od lewego górnego rogu.

- Kolejność rozebrania twojego sektora.

Tulius wyrecytował długi ciąg dziwnie brzmiących słów. Nieśmiertelny, który miał być katem, na szybko wydobył jakiś wymęczony kawałek skóry i zanotował na nim, wcielając się w rolę skryby.

- To litery południowego alfabetu - powiedział cicho.

Tulius zaczął się śmiać, na ustach wystąpiła mu piana, a ciałem zaczęły szarpać drgawki. Osunął się po ścianie, przy której siedział. Karai podszedł, przyklęknął obok na jedno kolano i palcami zamknął mu powieki, przytrzymując je przez chwilę, by się ponownie nie rozwarły.

- Niech duchy pustyni czuwają nad tobą - powiedział. Wyprostował się i odwrócił do Elry. - Wiemy przynajmniej, który kawałek był pierwszy. Czy masz go ze sobą, Najjaśniejszy Panie?