Kingdom of North

- Uważaj bo ci pozwolę - prychnął stojący nad nim wampir.

Fabia, trochę spłoszona, odparła:

- Tak, chyba ciemno. Proszę, przestań i przytul mnie - dodała cicho, płaczliwie.

- Nie - warknął Isaku, odrzucił okrycie, wstał i znalazł się przed wampirem. Walnął go obiema rękami w pierś. - A co zrobisz? Pieprzony piesek pałacowy. Nie zachowuj się, jakbyś mógł chociaż warknąć bez pozwolenia. Wyjdź.

Fabia zapiszczała i uciekła z komnaty ze łzami w oczach.

Wampir zasyczał wściekle, obnażając kły i zaatakował, błyskawicznie. Złapał Isaku za gardło, pchnął na ścianę i przydusił. Wampiryczny książę potrzebował jeszcze przynajmniej kilku godzin żeby w pełni odzyskać siły po wszystkim przez co przeszedł, póki co Pośledni był więc jeszcze silniejszy i szybszy.

Rvhona nie poruszyła się. Dalej siedziała gdzie siedziała, z twarzą ukrytą w dłoniach. Nie chciała już mieć z tym nic wspólnego.

W tej pozycji zastał ich Elra. Spojrzał na unieruchomionego Isaku jak zbity pies.

- Nieśmiertelni spuszczają krew z tamtego Wojownika Nieba - wyjaśnił cicho.

Isaku w dupie miał Wojowników Nieba i nie zamierzał się siłować. Dyskretnie uniósł nogę i z całej siły kopnął wampira w krocze.

Skorzystał z oczywistego efektu, by klasnąć. Gdy do środka wpadli kusznicy, rzucił ochryple:

- Wampir.

Kusznicy natychmiast dobyli zawieszonej u pasa broni i wystrzelili w kierunku wampira po osikowym kołku.

Wampir sapnął i uskoczył w ostatniej chwili. Dopadł kuszników, zawinął ramię wokół szyi jednego z nich i schował się za jego ciałem, więżąc mężczyznę w dławiącym chwycie.

- Przestańcie, natychmiast! - zawołał Elra, dysząc. Uniósł ręce w pokojowym geście. - Odwołaj ich, ja odwołam jego i porozmawiajmy o tym.

- Zabije cię - zaprotestował wampir ze swojej pozycji. - Mówiłem ci, że to zły pomysł.

- Nie zabiję go. Chcę tylko, żeby zabrał cię w cholerę i nigdy więcej nie zbliżał się do mnie - powiedział Isaku.

- Puść kusznika - powtórzył Elra.

Wampir wyszczerzył zęby, puścił i poszedł, zostawiając mężczyznę by złapał dech. Elra odetchnął cicho i spojrzał na Isaku. Skrzywił się paskudnie.

- Nie będę - zapewnił cicho Isaku. - Nic z tego by się nie stało gdyby nie mój głupi pomysł żeby wsiąść z tobą na Neba. To wszystko moja wina. - Przygryzł wargę. - Dziękuję za wszystko, Isaku.

Spuścił głowę, odwrócił się i wyszedł, wymijając kuszników.

Ravhona poruszyła się w końcu.

- Co chcesz zrobić? - zapytała cicho, gestem odganiając Nieśmiertelnych.

- A skąd mam wiedzieć? - warknął na nią Isaku. - Idźcie już - poprosił, przyciskając czoło do słupka łóżka.

Ravhona wstała powoli. Ostrożnie położyła dłoń na jego ramieniu i uścisnęła lekko w geście wsparcia.

- Jeśli nie chcesz tak żyć - powiedziała cicho - wykorzystaj że kupił ci tym czas i pożegnaj się z bliskimi, a potem przyjdź do mnie.

Wypuściła go i wyszła.

- Nie mam bliskich - powiedział Isaku, gdy Ravhona zamknęła drzwi. Spojrzał na Fabię. - Przepraszam, że cię tu ściągnąłem. Chciałem cię mieć przy sobie, kiedy... Ale nieważne. Idź, proszę. Boję się, że zrobię ci krzywdę.