Kingdom of North

- Tak - powiedziała Dana. - Lubię, kiedy jesteś taki... odpowiedzialny - dodała, kiedy już wstawał.

Zjedli kolację. Danę po wieczornym winie znów zaczęła boleć głowa, więc poprosiła, żeby poszli do łaźni. Kiedy moczyli się już w przyjemnie pachnącej wodzie, stwierdziła:

- Powiem szczerze, że nie spodziewałam się, że co tygodniowy dzień z rodziną będzie taki... męczący.

Elra zamruczał twierdząco.

- Kto by pomyślał, że przeszło dwudziestka dzieci może być tak głośna, prawda? - przytaknął jej. - Wiem, że brzmi to głupio, ale nie wyobrażałem sobie.

- Ja też nie. Szczególnie tego, że one ciągle krzyczą - przyznała Dana. - Ale przynajmniej miałeś rację. Zmiany w haremie ich nie dotknęły. Dla nich to chyba dobrze, że tu zostały.

Nie była tylko pewna, czy to co się stało jest zmianą w haremie... Czy raczej jego zniszczeniem.

- Tak, raczej tak - przyznał Elra. - Możemy im zaoferować więcej niż którakolwiek z nich by teraz mogła. A skoro nie były tak bardzo przywiązane to tym lepiej dla nich. Mówiłem, że nie ma się czym martwić - dodał miękko i ucałował ją czule.

W temat tego czy mają do czynienia ze zmianą w haremie nie zamierzał wchodzić.

- Niemniej jest pewien problem - przyznała Dana. - Zostało ich za mało, żeby skutecznie zarządzać pałacem. Na ten moment tak naprawdę musiałabym zostawić pomaganie ci, żeby dalej wszystko działało tutaj jak należy. Myślałam, żeby wynieść najlepszych służących do rangi zarządców, ale boję się, że wtedy resztka Trzódki się obrazi na zrównywanie ich ze służbą.

- Nie da rady dołożyć zadań pozostałej trójce? - zapytał Elra.

- Na pewno im się to nie spodoba. I musiałabym bardzo mocno zaangażować Hrę - dodała ostrożnie.

Elra mruknął i skrzywił się.

- Lepiej nie, przynajmniej na razie. Bardzo to przeżywa - wyjaśnił.

- No właśnie - mruknęła Dana, która nie zauważyła, żeby Hra coś przeżywała, ponieważ nie podejrzewała, że siostra jej męża ma inne emocje niż zakamuflowana niechęć. - Myślisz, że jakiś czas poradzisz sobie bez mojej pomocy?

- Chwilowo, tak - zapewnił Elra. - Teraz będziemy oboje pięknie zagonieni - dodał z lekkim rozbawieniem.