Kingdom of North

Fabia uśmiechnęła się do nich ciepło i zaprowadziła ich na górę. Ściany pokryte były rytymi w drewnie obrazami przedstawiającymi sceny z polowań i chyba jakichś baśni. Kiedy wyszli po schodach, dotarli do korytarza, wąskiego, ale przytulnego, ze zmęczonym dywanem pokrywającym podłogę. Stamtąd Fabia doprowadziła ich do jadalni - dużego pomieszczenia z wielkim stołem, przy którym usiąść mógł każdy mieszkaniec domu, niezależnie od statusu. Zresztą nawet teraz było przy nim kilka osób, akurat na przerwie, posilających się i popijających jakiś ciepły napój.

Na wejście Fabiany wszyscy wstali, żeby przywitać się uprzejmie, potem jednak wrócili do swoich spraw, absolutnie nie przejmując się ich obecnością.

Fabia usadziła Czerwonych na miejscach w pobliżu kominka i zawołała na kręcącą się wokół służkę, żeby przyniosła im trochę kawy. Nie mieli jej dużo, ale Fabia nie znosiła skąpić gościom. I tak miewała ich rzadko.

*

Elra podszedł.

- Cześć, Lees - przywitał się i uśmiechnął do niego ciepło. - Przeszkodziłem? Przepraszam. I że jestem dopiero teraz też.

Czerwoni szli grzecznie za nią, rozglądając się z zainteresowaniem i nie komentując.

*

- Nie, nie przeszkodziłeś - powiedział Lees. - W porządku. Pewnie ważne sprawy.

Elra mruknął i skrzywił się.

- Chciałem pognać do ciebie zaraz po przyjeździe, ale płynęły za nami galery. Pomyślałem że lepiej nie ściągać na was zbędnej uwagi przed pozbyciem się ich. A potem... parę rzeczy posypało mi się w rękach - wyjaśnił. Wyciągnął do niego dłoń. - Chodź, niech no cię przytulę. Tęskniłem.

Lees uniósł brwi, jeszcze bardziej przypominając tym samym Elrę i powiedział:

- Przepraszam. Wolę nie.

Nie czułby się komfortowo. Trochę pamiętał faroana, tak mu się zdawało, ale gdyby postawiono przed nim ważnego albinosa, nie umiałby powiedzieć czy to on, czy nie on.

Elra opuścił rękę. Serduszko mu pękło, ale absolutnie nic nie dał po sobie poznać.

- W porządku. Zrozumiałe - zapewnił. - Co u ciebie? Fabia mówiła że lubisz konie. Przedstawisz mi je?

- Jest ich tu pół setki, chcesz poznać wszystkie? - upewnił się Lees. - U mnie w porządku. Siedzę tutaj. Mam nauczycieli. Jeżdżę konno. - Wzruszył ramionami.

- Na pewno masz jakieś ulubione - wybrnął zgrabnie Elra. - Cieszę się, że w porządku.

- Mam - przyznał Lees. - Mój najulubieńszy to teraz ten - powiedział, wskazując karego ogiera, któremu przedtem dał jabłko. - Przypłynął półtorej roku temu z Południowych Królestw, po tym jak wygrał tam gonitwy dwulatków. Teraz ma cztery lata. Nazywa się Bucefalus, ale wołamy go Buc.

- Jest piękny - przyznał Elra spoglądając z uśmiechem na majestatyczne zwierzę. Chociaż jemu kojarzyło się raczej źle. Nadal gorąco pragnął rozerwać Południowe na strzępy. - A konie Czerwonych widziałeś?

- Tak. Wujek ma takiego - powiedział Lees. - Są ładne i dzielne. Ale folbluty są lepsze. Chodź, pokażę ci klacze - dodał, zeskakując z beli. - Krajka ma źrebię. Dużo jeździłem na Krajce, zanim wujek kupił Buca.