Kingdom of North

- Czemu nie - zgodził się Elra pogodnie. - Ty daj sygnał - zachęcił.

- Trzy, dwa, już! - zawołał wobec tego Lees.

Koń Elry ruszył, gdy ruszyła klacz. Bez najmniejszego sygnału. W zasadzie stało się jasne, że w ogóle nie interesował go w tej chwili jeździec i jego sygnały.

Pomknęli naprzód. Konie były diabelnie szybkie. Odcinek był długi, a jednak wzięły go w najwyżej piętnastu krokach. Lees był lżejszy i zdecydowanie lepiej zsynchronizowany ze swoją klaczą. Mimo to koń Elry wygrał o dobre pół długości.

Kłopot w tym, że wcale nie zatrzymał się na końcu prostej, ale nie zwalniając, cwałem, wpadł w oblodzony zakręt i runął jak burza wzdłuż muru.

Elrze udało się go zatrzymać i zawrócić lekkim kłusem dopiero po chwili walki, a i to brykającego z niezadowoleniem.

- Jestem gorszym jeźdźcem niż pamiętam! - zawołał do Leesa z rozbawieniem, kiedy już udało mu się do niego zbliżyć. Co kosztowało go, notabene, niemało wysiłku, był już zupełnie zgrzany pod swoimi futrami.

Lees pokręcił lekko głową.

- One są raczej złośliwe - powiedział. - Zwłaszcza ogiery. Faraon zazwyczaj jest miłym koniem. Chyba po prostu jesteś dla niego trochę za ciężki.

- Jest to możliwe - przyznał Elra. - Zwłaszcza jeśli zazwyczaj nosi ciebie. No i te futra ważą swoje.

- Stajenni czasem na nim jeżdżą - powiedział Lees. - Ja nie. Ma już sześć lat, jest za stary na gonitwy. Ale w Meselerinie wygrywał bardzo dużo. Tak czy inaczej, oni są mniejsi. Wracamy?

- Możemy - zgodził się Elra i zawrócili. - Często się gonisz?

- To tylko zabawa. Nigdy nie byłem na prawdziwych wyścigach - przyznał Lees. - Ale chciałbym. Kiedy już będę mógł stąd wychodzić.

Elra mruknął.

- Jeśli przeżyję tę wojnę, obiecuję że cię zabiorę - powiedział miękko.

Lees milczał chwilę, w końcu wypalił:

- Nie chcę wracać do Imperium.