20.3 Nikt nie pytał, wszyscy potrzebowali

[Akayla]

Fariha przekrzywiła głowę z boku na bok i pokiwała nią powoli.

- Czy mam pozwolenie na wtajemniczenie Gabriela? - zapytała. - Obawiam się, że bez jego pomocy ludzie z odpowiednimi kompetencjami będą trudni do rozpoznania. No i potrzebuję żeby ktoś mnie tam zabrał, a on potrafi - przyznała.

Fabia zerknęła na Isaku.

- W zasadzie, może Syrus...?

No bo mogli go przecież odwołać z jego wycieczki. Bez sensu żeby ryzykował sobą i załogą gdzieś w dziczy, kiedy mógł się bardziej przydać gdzie indziej.

[Los]

- Syrus jest na wyprawie. Nie chcę mu przerywać, znowu - powiedział Isaku. - Ale będzie to możliwe, jeśli jest taka konieczność. Możesz wtajemniczyć Gabriela, nawet Ala - powiedział Faryszce. - To wręcz będzie konieczne. Nie chcę ich porywać. Chcę żebyście znaleźli chętnych. Nie jesteśmy barbarzyńcami.

[Akayla]

Fariha skinęła głową na zgodę.

- W miarę możliwości ograniczę się do korzystania z pomocy Gabriela - stwierdziła. - To powinno być wykonalne tylko z nim... chociaż skok międzywymiarowy bardzo by pomógł uniknąć wykrycia przez tamtejsze służby - przyznała. - Podróżowanie z Gabrielem ma tę wadę, że zawsze zlatuje się z nieba, widać z daleka.

Poza tym, w tamtej metropolii zapewne byli poszukiwani. Chociaż na pewno były inne. Nie musieli zabierać inżynierów koniecznie stamtąd.

Gabriel powinien wiedzieć, tak czy inaczej.

*

Tymczasem na dziedzińcu pojawił się Syrus. Węsząc nieufnie.

Ale poczuł Isaku. Byli tu, żywi.

Czyli... zawarli z Maulą układ?

[Los]

Isaku pokiwał głową.

- Syrus się tu pojawił - powiedział, bo połączyła się z nim Marran. - Poprosimy go w takim razie - dodał i skinął na służącego.

*

Nadejście Syrusa nie spodobało się straży. Upiory wyrósły wokół niego. Kusznicy patrzyli podejrzliwie, a co najmniej z wyrzutem.

Było też dosyć zimno. Coraz zimniej, w miarę jak Marran zbliżała się podbiegając - podlatując z połową martwej kozy w pyszczku. Żeby mu się przyjrzeć.

[Akayla]

Fariha wyglądała na zdziwioną, jednak kiwnęła tylko głową.

*

Syrus uprzejmie uniósł ręce w geście poddania.

- Przepraszam - zapewnił kuszników. Szczerze. Wiedział, że takie rzeczy ich denerwują i wyrósł już dawno z czerpania z tego pewnej złośliwej przyjemności.

Po prostu uznał sytuację za nadzwyczajną.

- Dzień dobry, cerendi - dodał grzecznie do Marran, skoro podeszła.

Nie był do końca pewien, skąd się wzięła, co prawda, ale sprawiała przyjazne wrażenie.

[Los]

Marran wypluła kozę.

- Dzień dobry - powiedziała. - Wampir - rozpoznała, zadowolona z siebie.

Pojawił się Bashar, kiwając na wszystkich, żeby się uspokoili. Ukłonił się.

- Jego wysokość cię oczekuje, panie - rzekł.

Syrus został wprowadzony do biblioteki.

- Ojii-san! Siadaj, proszę - zachęcił Isaku.

Służący dostawił dodatkowy kielich.

- Cokolwiek cię tu sprowadza, dobrze że jesteś, rozmawiamy z Farihą o pewnej sprawie, przy której przyda nam się twoja pomoc.

[Akayla]

Syrus czuł się szczerze zdezorientowany. Ale usiadł.

- Was też miło widzieć - zapewnił. - Rozumiem - zapewnił. - Czy mógłbym się najpierw zapytać, co się stało i czy wszystko w porządku? - dodał, głównie do Isaku. - Maula nagle odwołała mój kategoryczny zakaz zbliżania się do Północy, to było mocno podejrzane - wyjaśnił.

[Los]

- Wszystko w porządku - zapewnił Isaku. - Doszliśmy z panią Maulą do porozumienia, nie martw się.

[Akayla]

Syrus przyglądał mu się przez chwilę. Z nieskrywaną podejrzliwością.

Nie czuł od Isaku fałszu, ale Isaku był znakomitym kłamcą. Tym razem jednak hakkai bardziej miał poczucie, że jego wnuk coś ukrywa.

Bo w przeciwnym wypadku, postępowanie Mauli nie miałoby sensu.

Czuł za to zdziwienie Fabii. Przynajmniej nie był jedyny.

- W porządku... więc z czym macie problem?

[Los]

- Jeżeli możesz opowiedzieć o swojej wyprawie, księżniczko - rzekł Isaku.

Gdy Fariha skończyła, dodał:

- Mamy coraz większe problemy z miejscem. Jeszcze muszę to skonsultować z Namiestnikiem, ale chciałabym te szklane wieże u nas. Bardzo ekonomiczny pomysł, jeśli chodzi o miejsce - wyjaśnił Isaku. - Chciałbym zatrudnić ludzi z wymiaru Ala, żeby przygotowali dla nas plany tak wielkich budowli. Fariha uważa, że twoja pomoc się przyda.