18. Magia nie istnieje!

[Akayla]

Elra podziękował Basharowi i obejrzał się za podążającym w ślad za Dzikuskiem Nebem. Potem spojrzał na jezioro.

- Jeszcze trochę i będziesz mogła nauczyć mnie jeździć na łyżwach - stwierdził, kierując się ku wejściu do rezydencji. Przynajmniej w środku było ciepło.

*

- Nie, nie mam nic przeciw - zapewnił ją Syrus. - Płeć nie ma dla mnie większego znaczenia - dodał. - Za to lubię żeby ludzie w mojej załodze byli zdyscyplinowani.

[Cerro]

- Czemu nie - potaknęła Dana. - Chociaż jeśli mnie pamięć nie myli, nie miałeś do tego wrodzonego talentu - dodała z rozbawieniem. - Rany, jesteśmy tu teraz całkiem sami - zdała sobie sprawę, bo po rezydencji niosły się głębokie echa ich głosów i krzątaniny służby, co stanowiło pewną odmianę od ich krzykliwych i tłocznych wakacji.

*

- Zatem wiem, kogo z tobą wyślę. Może nawet się znacie - powiedziała Maula. - Lukas pewnie już ją woła. Powinna za chwilę czekać na pokładzie. Mów jej Ryu, tak ją teraz nazywamy. Powodzenia - dodała, zaskakująco serdecznie.

Kiedy Syrus wyszedł na pokład, nowy członek jego załogi w istocie czekał już przy trapie. Na pierwszy rzut oka była to kunoichi, bo ktoś o tak mocno widocznej wschodniej krwi raczej musiał być z dawnym klanów, zresztą nosiła zielonkawe shinobi shozoku, chociaż górna część była niedbale rozwiązana, bez śladu paska, a rękawy podwinięte. Pod spodem nosiła tylko przepaskę, zasłaniającą i przytrzymującą piersi oraz tatuaż we wschodnim stylu, przedstawiający smoka. Nie miała też chust, a zamiast starannego koka nosiła długie, czarne włosy związane niedbale na czubku głowy. Była mniej więcej w wieku Ainara, a wyraz jej oczu sugerował, że nawet nie zamierza udawać uroczej kunoichi.

Ukłoniła się jednak grzecznie.

- Dokusui - przywitała się i podniosła niewielki tobołek, czekający obok niej.

[Akayla]

- Co z tego - mruknął Elra z rozbawieniem. Potem przytaknął. - Dzieci pewnie też będą musiały tymczasowo się wynieść ze swoich kamienic - stwierdził. - Jakbyśmy bardzo chcieli, moglibyśmy skrzyknąć je tu z powrotem. Chociaż miło będzie pobyć troszkę samemu, nie uważasz?

*

Syrus odpowiedział uprzejmym ukłonem.

- Ryu-san - odpowiedział, szczerze zastanawiając się czy już ją gdzieś spotkał.

Zważywszy na obszar działalności Mauli, mogła pochodzić z Ryutsuki, Sasori lub klanu z Wysp Foczych. Przed wojną pierwsze dwa służyły Freyom. Tak czy owak ze wszystkich trzech z kunoichi osobiście znał tylko Wakako. Wiek by się zgadzał. I charakterek.

- Pozwól - dodał, wyciągając do niej rękę. Kiedy ją złapała, zabrał ich oboje na pokład swojej fregaty.

Stała na kotwicy w paszczy portu, ze zwiniętymi żaglami, gotowa wypłynąć. Załoga krzątała się leniwie - w oczekiwaniu na sygnał od Mauli nie mieli za wiele do roboty.

- Larkin - odezwał się Syrus. Wampir nie kazał na siebie długo czekać. Obrzucił Ryu krótkim spojrzeniem. - To jest Ryu. Znajdź jej proszę jakieś miejsce do spania.

- Mhm - potwierdził wampir.

- Masz godzinę - Syrus zwrócił się wobec tego z powrotem do Ryu. - Potem dołącz do obsługi żagli, na poziomie pokładu lub w masztach, jak wolisz. Ach, i nie lubię nieproszonych gości w mojej kajucie.

[Cerro]

- Miło - potaknęła Dana. - Dlatego tego nie proponowałam.

*

- Aj, aj - rzuciła Ryu i poszła za Larkinem, ignorując głupie sugestie o kajutach.

[Akayla]

Syrus natomiast odwrócił się i poszedł zamontować runy. Po niespełna pół godzinie wszystko było gotowe i nagle przestali być w porcie. Statek opadł ciężko w fale zmieszane z burą wodą wypływającą z niedorzecznie szerokiego ujścia rzeki - bez patrzałek trudno było dostrzec jej brzegi.

Załoga ożywiła się natychmiast i skoczyła do lin, złapać dmący im w plecy wiatr w żagle. Statek poruszył się, z początku powoli, walcząc z prądem rzeki. Potem przyspieszył i ruszył pewnie przed siebie.

Dwa smoki Syrusa z radosnym rykiem wytarabaniły się na pokład i wzbiły do lotu.

*

kilka dni później

Ben spędził poranek na pieczeniu. Był miernym kucharzem, ale przynajmniej jego wytwory były zjadliwe, a chciał mieć czym podjąć Ashorę, którą zaprosił w odwiedziny.

W zasadzie, gdyby mógł, kupiłby coś w piekarni, jednak niedawne trzęsienie ziemi zaburzyło zdecydowanie normalny tryb życia miasta.

Gdyby mógł, wybrałby się też w odwiedziny do niej zamiast przyjmować ją w swoim smutnym mieszkaniu, jednak nie chciał ryzykować że stworzy jej problem. Wiedział przecież że nie może wkroczyć do Międzygórza legalnie.

[Los]

Ashora pojawiła się z niewielką obstawą, którą zostawiła przed drzwiami, gdy już Ben ją wpuścił.

- Cześć, papo - przywitała się, otrzepując buty ze śniegu. - Zimno, hm? Widzę że wami też trochę trzęsło.

[Akayla]

- Cześć, kochana - przywitał ją, klepnąwszy ją przyjacielsko w ramię na powitanie. - Tak. I naprawdę, wami też? Miałem nadzieję że to tylko u nas - przyznał, prowadząc ją do salonu.

[Los]

- Chyba cały kontynent zadrżał - potaknęła Ashora. - Jakieś płyty tektoniczne... Cokolwiek to jest.

[Akayla]

- Nie mam pojęcia - przyznał. - Szczerze mówiąc, wystarczy mi po prostu że nic na mnie nie spadło.

Na stoliku między fotelami czekały już ciasteczka i herbata. Ben nalał im obojgu i usiadł.

- Uważaj, twarde wyszły - uprzedził lojalnie. - Poza nagłymi ruchami ziemi, co słychać? Mam nadzieję że nie jesteś na mnie zła za tamten list od Dany?

[Los]

- Moje relacje z Daną nie mogły się popsuć bardziej - zapewniła Ashora. - I oczywiście nie mam pretensji do ciebie, papo. - Westchnęła. - Wiesz, że to tak naprawdę Elra. On uwielbia nam ją odbierać, tak czy inaczej.