20.1: Into the Abyss

[Akayla]

- Jest tam za nim w ogóle jakieś dalsze przejście? - zastanowiła się Luiza, zaglądając za śmiertelnika.

Może nie było warto się angażować.

[Los]

- Z pewnością - powiedział Mentian, wskazując drzwi znajdujące się właściwie naprzeciwko brony.

- Tam też są drzwi. - Ruko wskazała na południową ścianę, gdzie rzeczywiście widoczne były kamienne odrzwia. - I chyba tam.

Na wschodniej ścianie z kolei znajdowała się wąska, ciemna szczelina, która mogła prowadzić do innej groty. Albo nie.

[Akayla]

Luiza mruknęła.

- To może zajrzyjmy najpierw za któreś z pozostałych dwóch? - zaproponowała. Nie miała zaufania do tego śmiertelnika.

[Los]

Mentian kiwnął głową i w pierwszej kolejności pchnął kamienne drzwi.

- Pełno gruzu - poinformował. - Jakaś rozwalona rzeźba... część sufitu chyba się zawaliła. Ale za rumowiskiem widzę kolejne kościane drzwi - przyznał.

Ruko wcisnęła się w wąską szczelinę. Wróciła po chwili.

- Da się przejść, chociaż ciężko - poinformowała. - Dalej jest kolejna grota i podobna szczelina w ścianie.

- Widziałem już inną, podobną formację, wcześniej - powiedział Mentian. - Tamta koniec końców była ślepą uliczką. - Spojrzał na Luizę. - Jak dotąd nieźle wyszliśmy na unikaniu problemów... poszedłbym na północ.

[Akayla]

- Prawda - przyznała Luiza. - Zatem chodźmy.

[Los]

Od razu zauważyli, że wąż nie podążył za nimi. Mentian nie wiedział, czy to dobrze.

Na razie jednak skupił się na sforsowaniu gruzu, bo musieli go pokonać, by dotrzeć do drzwi. A wiedział już, że to nie dla wszystkich łatwe.

O dziwo jednak, poszło całej grupie bez trudu. Osuwisko było znacznie łatwiejsze niż poprzednie. Nawet Haav dał sobie radę bez ręki.

Mentian pchnął drzwi za kupą gruzu.

I przez chwilę patrzyli wszyscy na coś przerażającego.

Istota, niegdyś ludzka, a teraz pokryta szkarłatno-granatową łuską zwróciła ku nim rogatą głowę i ryknęła, obnażając ostre zęby. Z jej pleców wystrzeliło kilkanaście podobnych do mureny potworów, które rzuciły się w ich kierunku.

Mentian zatrzasnął drzwi. Raz, dwa... czternaście głuchych uderzeń rozległo się z drugiej strony.

- Godne podziwu unikanie kłopotów - pochwaliła Ember.

- Powiedziała najbardziej użyteczna osoba w trakcie wyprawy - mruknął Nuri.

[Akayla]

- Chciałabym zaznaczyć, że oszalałeś jako drugi - wytknęła mu Morrigan.

Luiza westchnęła i poszła zerknąć przez szczelinę. Może była użyteczniejszym przejściem.

[Los]

Za nią znajdowała się kolejna pusta grota. A za nią jeszcze następna. W tej były żelazne drzwi.

W międzyczasie Mentian i reszta zdołali zawrócić do pomieszczenia, gdzie pozostawili węża. Wciąż tam był. A śmiertelnik po drugiej stronie bramy ciągle jęczał. Pewnie robił to od... bogowie wiedzą jak długo.

[Akayla]

- Jest tam niby przejście - mruknęła Luiza - ale teraz się zastanawiam czy nie lepiej jednak posłuchać jego.

Wskazała kciukiem za siebie, na węża.

[Los]

- Ja jestem z wężem - zadeklarował Strzałka i spróbował pogłaskać gada.

Wąż strzelił zębami w jego rękę, zostawiając dwa głębokie, krwawiące ślady na przedramieniu krasnoluda.

- Umrę - jęknął ten.

Ruko uniosła ręce.

- I na czyje życzenie?