16.2: Wywiad z wampirem

[Cerro]

Złote Imperium

- Wszyscy mają być mili - fuknęła Dana jak wściekła kotka popryskana wodą.

*

- To w takim razie wyślemy cię tam, gdy tylko skończymy z Parysusem. Albo chociaż trochę się uspokoi - powiedział Isaku. - Tylko mi o tym przypomnij, jeśli zapomnę - dodał.

[Akayla]

Złote Imperium

- Oczywiście - zapewnił łagodnie Elra, obejmując ją ramieniem i całując delikatnie w bok głowy. - Myślisz, że starsi się zgodzą na to przesiedlenie...? - zapytał, żeby zmienić temat.

*

- Przypomnę - obiecała i ucałowała go w policzek. - Kochany jesteś, wiesz?

[Cerro]

Złote Imperium

Dana znowu odłożyła książkę. Jej złość uleciała. Teraz była po prostu zmartwiona.

- Tak. Wydaje mi się, że ich przekonałam - przyznała. - Ale jednocześnie się martwię, że jednak nie. Ci których zabrała matka w większości zginęli w wojnie. Starsi dobrze o tym wiedzą i są przywiązani do Ziemi. Zwłaszcza po tym jak ją własnymi rękami zmienili w dużo lepsze miejsce. Z drugiej strony, boją się i nienawidzą Cesarstwa. Wiedzą, że nic ich dobrego nie spotka pod jego rządami... A dałam im do zrozumienia, że nie zdołam ich już dłużej bronić z daleka. W zasadzie tak to właśnie przedstawiłam - przyznała z pewnym zawstydzeniem. - Że nie mogę już ich bronić. Nie że przehandlowałam Ziemię.

*

- Tak - przyznał Isaku po krótkim namyśle. - Ale teraz muszę skończyć z tą bronią - dodał.

[Akayla]

Złote Imperium

Elra zamruczał.

- Dobrze, że tak powiedziałaś - stwierdził, głaszcząc ją delikatnie po głowie. - W przeciwnym wypadku zareagowaliby gwałtowniej. - Ucałował ją czule. - A przypomniałaś im, że ci których ty zabrałaś, te lisy, wciąż mają się świetnie? - upewnił się. - Bo jest to pewien argument, zwłaszcza że nie zamierzamy posyłać ich na front...

*

- Mhm. Już nie przeszkadzam - zapewniła Fabia, puszczając go. - Daj znać, gdybyś potrzebował pomocy - dodała.

[Cerro]

Złote Imperium

- Nie byli zbyt zainteresowani Liskami, skupili się na swoich - mruknęła Dana.

[Akayla]

Złote Imperium

- To Liski nie były ich? - zdziwił się Elra. - Nie wiedziałem.

[Cerro]

Złote Imperium

- Nie - powiedziała Dana. - Dopiero my się nimi zajęliśmy, ludzie z Ziemi się ich brzydzą i chyba trochę obawiają. Przez pokolenia kojarzyli je głównie z wścieklizną.

[Akayla]

Złote Imperium

- Ach. Rozumiem - mruknął Elra. Spojrzał za okno. - Zachód się zbliża - mruknął. - Zostań tu i wypoczywaj. Ja idę na dach, przyjmę tam pozycję.

[Cerro]

Złote Imperium

Dana skinęła krótko głową. Uścisnęła mocno jego dłoń i znowu otwarła książkę, tym razem naprawdę aby czymś zająć myśli, a nie ze złości.

[Akayla]

Złote Imperium

Elra zrobił jak powiedział - wylazł na dach z własną lunetką (ta przeciw iluzjom została z Isaku). Syrus dołączył do niego krótko później, dla bezpieczeństwa. W tle trwały inne przygotowania: Neatan rozstawił wokół mostu latające wysepki z kusznikami zgodnie z instrukcjami Isaku, ukryte przed wzrokiem pod warstwą iluzji, chronione zaklęciem przed wampirzym węchem i zbyt wysoko, by mogły je wyczuć upiory.

Zapas w postaci runy lokalizującej między wymiarami czekał bezpiecznie w rękach Neatana razem z elrową krwią do aktywacji jej i zespołem upiorów.

Wszystko było gotowe. Pozostało tylko czekać na pojawienie się czarnoksiężników i Ashory.