16.2: Wywiad z wampirem

[Cerro]

Złote Imperium

Gdy wrócili do komnaty, zastali tam Danę.

- Wiesz, że chce ci zabrać Domy? - zawołała do Adhary z oburzeniem.

- Wie - uciął Karai. - Przepraszam cię, Najjaśniejsza Pani, ale muszę omówić z nimi jeszcze trochę prywatnych spraw.

Dana pokręciła głową, wstała i wyszła niespiesznie. Zabierając ze sobą kiść winogron. Karai odprowadził ją wzrokiem, potem przeniósł go na Alima.

- Nie zostawimy Farihy w Świątyni, Oświecony - powiedział ten. - Przebacz nam, ale nie. Pomyśleliśmy, że mogłaby mieszkać poza nią przez większość tygodnia, a jeden dzień tutaj, przynajmniej na razie. Z czasem więcej tutaj, mniej z nami. W miarę jak będzie dorastać.

- Nie wiem jeszcze, czy będzie to możliwe - rzekł Karai. - To na razie eksperyment.

- Jeżeli nie, zostanie z nami.

- Nie, nie zostanie - zaprzeczył spokojnie Karai.

[Akayla]

Złote Imperium

- Proszę, wujku - powiedziała Adhara cicho. - Szukamy kompromisu. Zrobisz jej krzywdę, odcinając ją tak od nas.

[Cerro]

Złote Imperium

- Nie próbuję jej od was odciąć - powiedział Karai. - Jeżeli pobyt królowej w Świątyni przebiegnie zgodnie z oczekiwaniami, nie widzę powodu by nie zastosować podobnego postępowania przy waszej córce. Ale dobrze wiesz, Adharo, że po prostu nie mogę sobie pozwolić na utratę nie tylko waszej dwójki, ale również waszej córki. Wierzę w waszą wartość jako członków społeczności poza Świątynią, ale społeczność świątynna, społeczność kapłańska, ma problemy demograficzne, których jesteś doskonale świadoma. Przykro mi.

[Akayla]

Złote Imperium

Adhara na chwilkę przymknęła oczy. Potem postanowiła zmienić front.

- Załóżmy, że eksperyment z Królową nie wyszedł - powiedziała spokojnie, rzeczowo. - Jeśli w takiej sytuacji zrobimy tak jak mówisz, będziemy musieli ustalić teraz sposoby, na jakie moglibyśmy spędzać czas z naszą córką i czas, który będziemy mogli jej poświęcić. Lub, możemy wziąć pod rozwagę wychowanie Królowej. Dana spędziła większość swojego życia w zasadzie areligijnym środowisku, wyjąwszy drobne, przeciętne zabobony. To czyni ją trudniejszym materiałem od naszej córki, która zaczęła wyrastać tutaj i, jeśli pójdzie z nami, nadal będzie aktywnym członkiem wspólnoty religijnej pod naszą opieką. Nawet jeśli z Królową nie wyjdzie, sukces z Farihą otworzy wejście do warstwy kapłańskiej dla szerszej publiczności, w tym reszty naszego potencjalnego potomstwa.

[Cerro]

Złote Imperium

- Dana jest dość zatwardziałą wyznawczynią szamanizmu, obecnego na Ziemi Królowej - powiedział Karai. - Dla tamtejszych ludzi, obawiam się, odpowiednikiem mojej osoby po ostatnich wydarzeniach.

- Jakich wydarzeniach? - spytał Alim i nieco się skurczył, gdy Karai zgromił go spojrzeniem. - Oświecony, Fariha ma cztery lata. To dziecko, które powinno być przy matce. Nie było problemu z włączeniem do wspólnoty córki faraona.

- Jeżeli obiecacie mi, że wydacie swoją córkę za kandydata, którego wskaże wam Świątynia, gdy dziewczynka osiągnie pełnoletność, możecie ją zabrać.

[Akayla]

Złote Imperium

Adhara spojrzała krótko na Alima. Była świadoma, że więcej nie uzyskają.

- Ufam ci, wujku - odrzekła. - Z mojej strony nie ma dalszych obiekcji. - Zerknęła znów na Alima, a skoro i ten przytaknął, zwróciła się znów do Karaiego. - Mam jeszcze trochę rzeczy, natury praktycznej - przyznała. - Czy chciałbyś porozmawiać o tym teraz, czy powinnam wrócić za kilka godzin?

W końcu od świtu nie minęło za wiele czasu.

[Cerro]

Złote Imperium

- Jeśli mogą poczekać, byłbym wdzięczny, gdyby poczekały - przyznał Karai. - Zasługujecie na chwilę dla siebie, a ja nie widziałem się jeszcze z żoną.

[Akayla]

Złote Imperium

- Mogą poczekać - zapewniła Adhara i uśmiechnęła się do niego blado, nieśmiało. - Dziękuję - dodała ciepło.

[Cerro]

Złote Imperium

- Możecie odejść - zapewnił Karai.

Dana, wciąż wzburzona, czekała przed drzwiami.

- Wszystko w porządku? - spytała Adharę, połykając w całości ostatnie winogrono.

[Akayla]

Złote Imperium

- Tak. Znaczy, jest mi lżej - wyjaśniła. - Proszę, nie udław się.