19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Cerro]

- Tak - przyznał Isaku.

Ich najbardziej doświadczony stajenny, który szedł z ogłowiem w ręce jak na ścięcie, na widok Isaku odczuł widoczną i wyraźną ulgę. Frey uśmiechnął się lekko i sięgnął po uprząż.

- Bat też mi daj - poprosił, zanim otworzył Barafu boks, chociaż chyba słynął w końskim świecie z tego, że rzadko kiedy chodził do koni z czymś więcej niż delikatna szpicruta.

Pomysł z batem był dobry, bo Barafu najwyraźniej podzielał zdanie N'gai odnośnie fryzury Isaku i próbował w pierwszej kolejności pokryć jego. Poskutkowało to niemałym stekiem przekleństw, kilkoma spłakanymi ze śmiechu chłopcami stajennymi i ożywieniem całej reszty koni. Gdy już koń odzyskał nieco rozumu, a Isaku nieco godności, ruszyli w kierunku klaczy, którą stajenni właśnie usiłowali spętać. Ruszyli bardzo kooperatywnie, bo ciężko było stwierdzić, czy to koń bardziej prowadzi Isaku, czy Isaku konia. Isaku po drodze strzelił sobie batem w słupek z boku stajni aż poszły z niego drzazgi. Ot, dla rozładowania frustracji.

[Akayla]

Fabia podążyła za nim, w bezpiecznej odległości, raczej rozbawiona sytuacją. Miała tylko nadzieję, że żaden ze stajennych obsługujących klacz nie zostanie kopnięty przez tego białego szaleńca.

[Cerro]

Cała procedura była dosyć niebezpieczna. Barafu dostawał małpiego rozumu, klacz szalała, a trzeba było oba konie trzymać i podprowadzać. Isaku wręcz musiał oddać Fabianie futro, bo upocili się wszyscy, z nim włącznie.

Mieli jeszcze jedną parę do połączenia, dwa kasztany o przepięknych głowach z identycznymi strzałkami, zresztą blisko spokrewnione ze sobą. Zanim z tym również skończyli, zapadł zmrok.

- Chłopcy pewnie dawno wrócili - stwierdził Isaku, na powrót zawijając się w futro.

Podziękował chłopakowi, który przyniósł im zapaloną lampkę, żeby mogli wrócić do domu bez potykania się o wszystko.

[Akayla]

Pod drzwiami spotkał ich inny służący.

- Wasza wysokość, musimy cię przebrać, wkrótce trzeba wyjść... - zaczął.

Fabia mruknęła.

- Idę znaleźć Leesa i zapytam go, czy wybiera się z nami do Pamięci - stwierdziła.

[Cerro]

Isaku potaknął i poszedł za służącym. Wkrótce ubierano i fryzowano go z całą zwykłą ostrożnością, do której na szczęście wszyscy przywykli.

Leesa i Flokiego udało się szybko znaleźć w kuchni, gdzie wykąpani już po całym dniu chłopcy konsumowali swój przydział przygotowanej na kolację szarlotki.

[Akayla]

- Hej - przywitała się Fabia ciepło. - Wybieramy się z Isaku na chwilę do Pamięci. Chciałbyś się też zabrać? - zwróciła się do Leesa.

[Los]

Lees spochmurniał, ale w końcu kiwnął głową.

- Myślisz, że mnie pamiętają? - spytał z nikłą nadzieją. - I czy mogę wziąć Neba?

[Akayla]

- Myślę, że pamiętają - przyznała Fabia. - Mogą na początku nie poznać, ale raczej powinni pamiętać.

A przynajmniej na Isaku zareagowali w ten sposób ostatnim razem kiedy on i Fabia ich odwiedzili.

- I myślę, że tak, jeśli jesteś pewien że on nie spróbuje go podpalić - odpowiedziała na drugie pytanie.

Starcie między Leesem i Nebem a Elrą było dokładnie ostatnim, czego chłopiec potrzebował.

[Los]

- Cerendi Neb jest miły - zapewnił Lees.

[Akayla]

- No w porządku - zgodziła się Fabia i ucałowała go czule w głowę. - To dojedz spokojnie i widzimy się przy portalu.

Ona musiała jeszcze pójść po paczkę dóbr dla potrzebujących, znaczy się Nithaela.