19: Płynne przejścia od podróży łódką do apokalipsy

[Los]

Fabianus roześmiał się. Gdy się uspokoił, zdjął z języka jakiś strzępek skręta i splunął w bok.

- Z miłości? - powtórzył. - Gadasz jakbyś urodziła się na Północy, siostrzyczko. Cieszę się, że miałaś szczęśliwe życie.

*

- Nie - powiedziała N'gaya, czując się martwa w środku.

[Akayla]

Fabia zjeżyła się.

- Nie wiem, czego oczekiwałam - przyznała sucho. - W końcu urodziliśmy się na Południu.

*

- Rozumiem - odrzekł wąsacz, patrząc na nią ze współczuciem. - To wszystko, co chciałem wiedzieć - zapewnił.

- Proszę panią o podpis - dodał jego kolega, jak zwykle podając N'gayi protokół zeznania.

- Tak jak już wcześniej pani mówiłem, ma pani dobrą podstawę do złożenia skargi o nękanie - dodał wąsaty, w czasie kiedy N'gaya podpisywała. - Jeśli pani sobie życzy, mogę wyjaśnić pani, gdzie i jakie dokumenty należy w tym celu złożyć.

[Los]

- Och, co znowu? - spytał Fabianus. - Teraz moje maniery cię urażają, siostrzyczko? Moje istnienie jest niewygodne, moje pytania irytujące i mam za dużo gnoju na butach?

*

- Nie, dziękuję - powiedziała N'gaya. - Spróbuję to jeszcze rozwiązać... W gronie rodzinnym.

[Akayla]

- Próbuję z tobą rozmawiać, ale to trudne, kiedy wyśmiewasz to, co ci mówię, braciszku - odrzekła. - I jakie "znowu"? To ty zakładasz wszystko co najgorsze, zupełnie jakbyś nie wiedział, że nie musiałam tu przyjeżdżać, gdybym nie chciała. Gnój nie ma tu nic do rzeczy.

*

- Jak pani sobie życzy - zapewnił wąsaty. - Dziękuję pani.

Ver dołączył do N'gayi w holu może pięć minut później. Był zjeżony.

- Za kogo oni mnie mają? - fuknął z irytacją, kiedy już pożegnali się uprzejmie z portierem i wrócili do powozu.

[Los]

- Zakładam - przyznał Fabianus. - Wybacz, siostrzyczko. Ciężko czuć wdzięczność za twoją światłą obecność... i szczególne zaufanie... po ponad dekadzie bycia przykutym do wiosła. Zrozum też mnie - poprosił z powagą. - I proszę, bez wykładu jak to moja wina i sobie zasłużyłem.

*

N'gaya odpaliła skręta.

- Zamorduję ich - powiedziała aż przerażająco poprawnie. - Na Święte Duchy... nikt mnie nigdy tak nie upokorzył. I te pytania, dobrze że nie pytali o ulubione pozycje, do cholery.

[Akayla]

- Masz rację, nieszczególnie ci ufam - przytaknęła Fabia. - Skoro już prosimy o wzajemne zrozumienie.

Milczała chwilę.

- Przejdziemy się? - zaproponowała wreszcie, zdecydowanie spokojniej i łagodniej.

*

Ver zaciął usta i z niesmakiem pokręcił głową.

- Tym razem naprawdę przegięli - podsumował.

[Los]

- Nie jestem zaskoczony - zapewnił Fabianus.

Wskazał ruchem głowy najbliższe pole uprawne. O tyle wygodne, że znajdowało się dalej od chlewni. Było jeszcze nieobsiane, toteż bez trudu znaleźli wiodącą przez nie ścieżkę... zresztą Fabianus wyraźnie czuł się tutaj jak w domu. Albo czułby się, gdyby nie łomoczący za nim kusznicy.

*

- Pomówię z nimi, a jeśli to nie pomoże, to naprawdę trzeba będzie rozwiązać to inaczej - podsumowała N'gaya. - W zasadzie, możesz mnie podrzucić do portalu. Wolę mieć to z głowy.

[Akayla]

- Jak ci się tu żyje? - zapytała Fabia po chwili spaceru w ciszy. - Pisałeś, że wkrótce wyjeżdżasz?

*

- W porządku - zgodził się Ver. - Jedźmy.

Pod portalem, uściskał ją mocno zanim wysiadła.

- Powodzenia. Sokole Oko, idź z N'gayą - zwrócił się do jednego z siedzących na powozie kuszników.

[Los]

- Nieźle. Czasy ogólnie są niezłe dla ludzi, tak mi się wydaje - powiedział Fabianus. - Wyjeżdżam to może za dużo powiedziane. Jestem zatrudniony do końca tygodnia, potem umowa mi się kończy i raczej nie przedłużą, bo tu już nie ma na zimę roboty dla aż tylu ludzi. Będę musiał znaleźć coś nowego.

*

- Tak jest - powiedział kusznik i zeskoczył ze swojego miejsca.

N'gaya uśmiechnęła się do niego ciepło, potem posłała Verowi buziaka i poszła stanąć w kolejce. Długo nie postała, bo obsługa ujrzawszy kusznika, natychmiast przyszła, żeby przepuścić ją w pierwszej kolejności.

[Akayla]

Fabia pokiwała głową ze zrozumieniem.

- Rozglądałeś się już za czymś, czy nie bardzo miałeś czas? - chciała wiedzieć.

*

Ver uśmiechnął się do niej i pomachał jej na pożegnanie, zanim poprosił woźnicę, żeby zabrał go do pałacu. Musiał dowiedzieć się o status skrytki, o zorganizowanie której prosił Bashara przed wyjazdem, i umówić się z Jonem.