16.2: Wywiad z wampirem

[Cerro]

Złote Imperium

- Nie, Fabia mnie zabije jeśli jeszcze przez tydzień będę poświęcał jej tak mało uwagi - sprostował Isaku.

[Akayla]

Złote Imperium

Elra zachichotał.

- Z tego co wiem ona i tak jest bardzo tolerancyjna - stwierdził pogodnie.

[Cerro]

Złote Imperium

Isaku uśmiechnął się miękko.

- Jest - przyznał.

[Akayla]

Złote Imperium

Elra wyszczerzył się pogodnie.

- Teraz nie wiem, czy mogę cię dalej tu towarzysko trzymać z czystym sumieniem, skoro jest za tobą taka stęskniona - stwierdził.

[Cerro]

Złote Imperium

- Tak... już nie przeszkadzam - zreflektował się Isaku, wziął swojego kokosa. - Do zobaczenia - dodał, mrugnął pogodnie do Elry i wyszedł.

[Akayla]

Złote Imperium

- Nie przeszkadzasz - zapewnił Elra pogodnie. - Miłego!

Kiedy drzwi się za nim zamknęły, Elra usiadł i przeczesał palcami włosy. Miał już pewien pomysł, co zrobić w związku z Parysusem i potrzebował do tego Nithaela. A ponieważ i tak musiał z nim rozmawiać, wyciągnął lustro.

[Cerro]

Złote Imperium

Nithael nie odebrał. Dopiero po ponad dwudziestu minutach oddzwonił.

- Przepraszam, Najjaśniejszy Panie, nie mogłem rozmawiać - wytłumaczył się lakonicznie. - O co chodzi?

[Akayla]

Złote Imperium

- Nic się nie stało, Namiestniku - zapewnił go Elra. - Mamy Parysusa - wyjaśnił.

[Cerro]

Złote Imperium

Nithael milczał chwilę.

- To wspaniała wiadomość - powiedział wreszcie. - Martwego? - A kiedy usłyszał, że nie, dodał: - To niedobrze.

[Akayla]

Złote Imperium

Elra potaknął.

- Dlatego chciałem zapytać, czy Królestwo uznało go za wroga i wydało wyrok śmierci po tamtym ataku sprzed kilku lat - wyjaśnił. - Coś takiego załatwiłoby problem. Jeśli nie, zostaje nam jeszcze Międzygórze, za Ashorę.