20.2: Przygody Kruka żeglarza

[Los]

- Nie wiem. Stworzenie z wyspy - wyjaśniła Yuki.

Ryu wpadła do pomieszczenia, na ile ktoś bardzo gruby może gdziekolwiek wpaść, z obnażonym nożem.

- Co mu zrobiłaś? - zawołała na Yuki, która tylko zamrugała niepewnie.

[Akayla]

Derek zrobił przerażoną minę.

- Wszystko w porządku, kochanie, nic się nie stało - zapewnił i dla odmiany to on wszedł z uniesionymi uspokajająco rękami między Yuki a swoją drugą połówkę. Pies burknęła krótko i cofnęła się o krok, wyginając grzbiet w łuk jak przerośnięty kot. - To tylko nieporozumienie.

[Los]

Ryu schowała broń.

- Co to jest? - spytała.

- Zwierzę z wyspy - powiedziała Yuki.

- Co robi tutaj?

- Oswoiłam ją przypadkiem, więc nie mogłam jej zostawić. Nie jest agresywna, musiała się przestraszyć.

- Jasne - mruknęła Ryu. - To wybacz.

- Nic się nie stało - zapewniła Yuki.

Zaprowadziła Pies na jej miejsce. Przerzuciła jej tam trochę czystej słomy, żeby mogła się zakopać - chyba lubiła się chować, zwłaszcza w nocnej wersji - i poszła do kuchni po mięso dla stworzenia.

[Akayla]

Derek dołączył do Ryu i ucałował ją w czółko.

- Ale dziękuję za odsiecz - zapewnił ją miękko.

[Los]

Ryu skinęła głową. Zerknęła krótko na stwora.

- Zamierzam na to mówić yukichan - poinformowała krótko. - Idę się położyć, serce, boli mnie głowa. Kręgosłup. Wszystko.

[Akayla]

- W porządku. Ponieść cię? - zaofiarował Derek, zatroskany.

Zamierzał jej też załatwić dodatkowe podusie i kocyki, żeby miała miękcej. Ale o to już nie zamierzał jej pytać.

[Los]

- Nie, ale możesz iść ze mną - zapewniła Ryu. - Przyniosłam nam tam kolację.

[Akayla]

Derek uśmiechnął się do niej i pokiwał głową.

- W porządku - zapewnił i podał jej ramię. - To chodźmy.

[Los]

Yuki w tym czasie przyniosła z kuchni trochę surowego mięsa, nakarmiła Pies obficie i poszła do pozostałych obowiązków.

[Akayla]

Sokół spędził półtora dnia na kotwicy, w czasie gdy Larkin i Nimathe troszczyli się na brzegu o I'waiego. Ustalili w miarę szybko, że materia zalegająca w płucach Skrzydlatego rzeczywiście była grzybnią - szczęśliwie jednak, być może przez unoszącą się ciągle w powietrzu sól, grzyb był martwy już kiedy został wykaszlany na zewnątrz.

I'wai dochodził do siebie raczej szybko, a ponieważ nie wyglądało na to, by choroba była zaraźliwa, cała trójka zapakowała się ostatecznie z powrotem na statek i wypłynęli.

Było już ciemno, gdy jeden z wampirów na maszcie wypatrzył w oddali coś jakby blado-różowe światło.

Naturalnie, wieść obiegła statek błyskawicznie, docierając do wszystkich, którzy jeszcze nie spali.