20.3 Nikt nie pytał, wszyscy potrzebowali

[Akayla]

- O kurwa... - mruknął Ver, przecierając twarz wolną ręką. Potem otworzył pismo i przebiegł je wzrokiem. - No w porządku. Wnieście go do salonu i pilnujcie.

Machnął ręką w kierunku odpowiedniego pomieszczenia, a sam wyszedł na górę, zadzwonić do Farihy.

[Los]

N'gaya pobiegła za nim. Nie chciała być blisko agresywnego demona.

Kusznicy wnieśli go do salonu, zaciągnęli zasłony i dopiero wtedy zdjęli płachtę z noszy. Potem wycofali się pod ściany.

[Akayla]

- ...i przyprowadź ze sobą Ala - kończył właśnie Ver, stojący przy oknie, z dwoma palcami przytkniętymi do czegoś przy uchu. Odczekał moment. - Dzięki.

Obejrzał się na N'gayę i zachęcająco wyciągnął do niej rękę.

[Los]

Podbiegła się przytulić.

- Czy coś się zaczyna? - spytała. - Coś strasznego?

[Akayla]

Ver przytulił ją do siebie.

- Nie mam pojęcia - odrzekł, zgodnie z prawdą. - Mamy nadzieję, że to tylko przypadkowy demon i że da się jeszcze załagodzić sytuację.

[Los]

N'gaya w odpowiedzi tylko wtuliła się w niego mocniej.

[Akayla]

Fariha tymczasem zaleciała pod dom Ala, gdzie ten właśnie zmywał naczynia po śniadaniu.

- Al? - odezwała się, zaglądając do kuchni, podczas gdy wampir, który ją tu wpuścił, zamykał za nią drzwi. - Jest sytuacja.

[Los]

- Tak, moja droga? - spytał uprzejmie demon.

[Akayla]

- Nieśmiertelni znaleźli demona przy domu Freya. Ver chciałby, żebyś przyszedł zobaczyć - wyjaśniła. - Jest teraz u niego.

[Los]

- Och? - zdumiał się Al. - Bardzo dobrze. W drogę zatem. Och, tak. - Ucieszył się. - Otchłań mocniej i mocniej dotyka waszego świata!