20.3 Nikt nie pytał, wszyscy potrzebowali

[Akayla]

Fabia zamknęła za nim pospiesznie, żeby zatrzymać na zewnątrz podmuchy lodowatego wiatru.

- Wracając do koni - dodała Hra - może opowiesz mi o waszych? Chętnie posłucham.

[Los]

- Mamy dwa projekty hodowlane - powiedział Lees. - Konie wyścigowe, głównie meselerińską krew i konie Czerwonych. Czasem je mieszamy, ale głównie prowadzimy czyste linie.

Zaczął wyjaśniać hodowlane założenia i opowiadać o rodowodach. Prawdopodobnie mógł mówić w nieskończoność, brał tylko łyk wody, jeśli chrypł mu głos.

[Akayla]

Hra była dobrym słuchaczem. Potakiwała, a w przerwach na wodę wtrącała pytania. Temat był zresztą ciekawy, znacznie ciekawszy niż większość rzeczy o których Elra nawijał za młodu.

Fabia pozwoliła im paplać, a po pewnym czasie przeprosiła ich i wyszła, dowiedzieć się od Isaku kiedy planuje pojawić się na obiad, Chciała dać znać służbie.

[Los]

Isaku był w kuchni, stał przed paleniskiem z kubkiem gorącego mleka i odmarzał.

- Och, kiedy masz ochotę - zapewnił ją. - Hra dalej jest?

Bo minęły ze cztery godziny.

[Akayla]

- Tak. Gadają o koniach - wyjaśniła mu konspiracyjnie i zachichotała. - Lees ma nowego przyjaciela.

[Los]

- Hra lubi konie? - zdziwił się Isaku. - To dobrze. Szkoda, że nie ma więcej przyjaciół w swoim wieku.

[Akayla]

- Najwyraźniej? Też byłam zaskoczona - przyznała Fabia. - Obiecała mu już wycieczkę do Pamięci południa, w celu wypytania przodków o ich starożytne kryteria hodowlane.

[Los]

- W porządku. Widziałaś Syrusa? Może zje z nami, jeśli tu jest? - spytał i skinął na kucharza, żeby nalewał rosół na talerze.

[Akayla]

- Ostatnio rano, ale chyba nie wychodził... - odrzekła Fabia z namysłem.

Jakby to miało znaczenie dla kogoś, kto potrafi się teleportować.

- Jeśli tu jest, zaprosicie go? - poprosiła służącego.

[Los]

- Jeśli się znajdzie - obiecał służący. - Do komnat księcia?

- Tak. Wezmę to - rzekł Isaku, biorąc tacę z miskami.

- Pieczyste będzie gotowe lada moment.