20.3 Nikt nie pytał, wszyscy potrzebowali

[Akayla]

- Gdybyś czegokolwiek od nas potrzebował, daj znać - poprosiła Fabia cicho. Chociaż, jeśli ich współpraca z Hatsze była jakimkolwiek wyznacznikiem, raczej będzie odwrotnie.

[Los]

Nithael wydawał się sceptyczny.

- Oczywiście - powiedział jednak.

- Nie chcę, żebyś umierał - powiedział Isaku.

Nithael skrzywił się.

- Wiem - rzekł. - Będę wracał. Mam dzięki czyimś pochopnym życzeniom dużo pracy.

[Akayla]

Fabia pokiwała głową.

- Wybacz - poprosiła. Tak jakby to była jej wina.

[Los]

- Wyjdzie ci to na dobre - rzekł Isaku bez cienia skruchy. - Poślę z tobą kogoś ze służby. Wróci rano. Tak na wszelki wypadek.

[Akayla]

- Mhm. I w razie czego, Hra sprawiała wrażenie znudzonej, więc pewnie chętnie ci pomoże we wszystkim.

[Los]

- Nie tylko sprawia. Jest. Jak my wszyscy - powiedział Nithael.

Isaku poszedł po sluzacego i wrócił wkrótce z bystrym młodzieńcem, trochę starszym od Leesa. Liczył, że bystry chłopak przy okazji rozejrzy się po mieście.

- Nie tu - rzekł do pokojówki, która przyszła rozpalić w palenisku. - Zaraz wracamy do sypialni. Tam zapal. Dziękuję! - rzucił za nią.

[Akayla]

- Potrzebujesz czegoś jeszcze na drogę? - zapytała Fabia Nithaela.

Powozu nie byli w stanie mu zaoferować, ale no.

[Los]

- Wyprasza mnie - powiedział Nithael do Isaku.

- Jest trzecia w nocy, a niektórzy muszą spać - rzekł obojętnie.

- Nie potrzebuję. Dobrej nocy.

Gdy wyszedł, Isaku westchnął i objął Fabię ramieniem.

[Akayla]

Fabia mruknęła i przytuliła się do niego. Milczała chwilę.

- To jego okrywanie cię kocykiem żebyś nie zmarzł jest słodkie - odezwała się wreszcie.

[Los]

Isaku mruknął potakująco.

- Robi to odkąd pamiętam - przyznał. - Chodź, wracajmy do łóżka. Muszę się wcześnie zebrać, jestem umówiony z dziadkiem na polowanie.