Spis treści

[Akayla]

1. Nowy Początek
2. Jeszcze nie widziałeś naszych pleców
3. Le trzecie
4. Ocalić smoka
5. Mag w rodzinie!
6. Wschód
7. Więzy krwi i co z nich wynika; Jedziemy dalej!
8. Radosne hakkaich przypadki
9. Leje się krew, a smoki płaczą
10. Shonin musi umrzeć
11. Wiosna Ludów
12. All over the place & you'll be back anyway
13. Lądy toną, świat się kończy; Foch na puna; no kurwa cba
14. obrażajo, czyli ST które miało być o Wschodzie
15. Podbój! Przygoda! Totalnie będzie o Australii!
16. Podobno mają być wampiry; Wywiad z wampirem
17. Wredne i rogate
18. Magia nie istnieje!
19. pływanie łajbą po wielkiej rzece

[Akayla]

1. Misja zwiadowcza grupy meselerińskich najemników została przerwana, gdy na swej drodze napotkali samotnego mężczyznę. Niepewni, czy należał on do wrażych sił, czy też był po prostu szczególnie podejrzanym imigrantem, postanowili zabrać go ze sobą jako jeńca.

Szczególną opieką otaczała go Akayla, elfi mag ognia. Jej troska została odwzajemniona, gdy tymczasowo opustoszałe obozowisko zaatakowały potwory. Akayla została ciężko ranna w potyczce. Mężczyzna skorzystał z okazji na ucieczkę, zabrał ją jednak ze sobą, chcąc uchronić elfkę przed wykrwawieniem.

Między Akaylą a człowiekiem północy, który przedstawił się jako Cerro, zaczęło pomału tlić się uczucie. Zostało wystawione na próbę, gdy odnalezieni przez pozostałych najemników, zostali wysłani do wieży Czarownic. Przez porachunki między czarownicami a Cerro i olbrzymie, pożerające dusze robale w piwnicy (kto trzyma monstrualne potwory w piwnicy?) doszło do potyczki, której ostatecznym efektem było zawalenie wieży.

Umykający przez góry Cerro i Akayla zostali rozdzieleni - spotkali się ponownie dopiero w druidzkim gaju, dokąd elfka została zabrana pod osąd Wielkiego Druida. Za zbrodnię przeciwko wiedźmom znacząco ograniczono jej zdolności magiczne.

Dopiero tam Cerro przyznał się towarzyszce do prawdy - był on w istocie członkiem wrogiej Meselerinowi armii, Nieśmiertelnych. Ba, generałem. Został jednakże wygnany za zbrodnie przeciw koronie i osiedlił się samotnie głęboko w lesie.

Uczucie, które rozwijało się stopniowo przez ostatnie dni ostatecznie zwyciężyło nad szokiem i Akayla poprosiła Cerro o pozostanie z nią. Wciąż pozostawał jednak problem najeźdźców, obozujących nieopodal gaju. Meselerińczycy przygotowali się na napaść i doszło do bitwy, w wyniku której Cerro zmierzył się i zabił swojego dawnego przyjaciela, Czarnego Orła.

Gdy niebezpieczeństwo zostało zażegnane, Cerro i Akayla powrócili w głąb lasu, gdzie Nieśmiertelny oświadczył się swojej towarzyszce i wypłacił wiedźmom potężne odszkodowanie za skradzioną książkę i zrujnowaną wieżę.

[Akayla]

2. Rok upłynął spokojnie. Pewnego dnia, Nieśmiertelni powrócili na Meselerińskie wybrzeże, tym razem jednak w znacznie większej sile niż poprzednio. Wiedzeni przez swoją królową, Maulę Freyanne, rozpoczęli wojnę z meselerińczykami. Jednocześnie, do kraju przybyły armie Cesarstwa Wschodu, we własnych interesach.

Wraz z nimi, w Meselerinie zjawili się hakkai, w tym niejaki Syrus - były narzeczony Akayli.

Jak się okazało, królowa Maula przybyła do Meselerinu dzięki listom Cerro - sprzedawał on informacje na temat królestwa, w nadziei na odkupienie swoich dawnych grzechów. Akayla nie przyjęła tej informacji najlepiej i umknęła z obozu Nieśmiertelnych.

W zaskakującym obrocie wypadków, przez ingerencję wschodu, meselerińczycy i Nieśmiertelni zawiązali tymczasowe porozumienie, celem pozbycia się wspólnego wroga. W zamian za pomoc, Nieśmiertelni mieli otrzymać smocze jaja.

Cerro i Akayla wrócili do siebie. Pomimo wcześniejszych oporów i ingerencji Syrusa, ostatecznie oboje kochankowie opuścili Meselerin wraz z Nieśmiertelnymi. Hakkai, który ostatecznie przyjął do wiadomości że Akayla nie życzy sobie wracać z nim na Wschód, odstąpił i pozostał w Meselerinie, ukryty w głębi lasu.

[Akayla]

3. Po przyjeździe na Północ, Akayla i Cerro przez pewien czas mieszkali spokojnie w koszarach. Nie trwało to jednak długo - pewnego dnia, bez zapowiedzi, doszło do buntu w Pałacu. Królowa Maula, wraz z grupą wiernych jej Nieśmiertelnych, została zmuszona do ucieczki. Schronili się oni w położonych na drugiej stronie wyspy Jaskiniach Maladiasza - sieci tuneli, dziurawiących otaczające zatokę klify jak ser.

W czasie gdy ocaleli z rzezi Nieśmiertelni i Maula zbierali informacje i planowali kontratak, do ich sił dołączyła dwójka dawnych znajomych - Syrus i Ravken, Łowca Plugastwa.

Jak się okazało, za bunt w Pałacu odpowiadał starszy brat Mauli, dawno uznany za martwego. Co gorsza, był on czarnoksiężnikiem i przywódcą czarnoksięskiego ugrupowania, znanego jako Trzecie Oko.

Po epickim starciu z krakenem i odnalezieniu Nimathe - porzuconej smoczycy, zamieszkującej samotnie lodową pustynię - Maula zebrała siły i ruszyła naprzeciw, jak się okazało, nieumarłemu bratu. W czasie bitwy o stolicę, Wężowe Oko wskrzesił prastare magmowe smoki, drzemiące pod lodem Królestwa.

Formacja Jaskółek, ściągnięta wraz z Akaylą z Meselerinu, w desperacji sięgnęła po równie prastare zaklęcie, przemieniając wszystkich ich członków oraz ich smoki w jedną, równie wielką bestię - choć nie tak wielką jak Grata i Myrkrinu, Krzyk w Ciemności, najpotężniejszy ze smoków.

Podczas gdy Nieśmiertelni i mieszkańcy ewakuowali się z miasta, które stało się polem walki gigantów, Jaskółki samotnie stawiały odpór wrogim bestiom.

Maula pojawiła się ponownie, gdy sytuacja zaczęła już wyglądać beznadziejnie. Ostatkiem sił, poświęcając samą siebie, królowa położyła kres walce, jednym uderzeniem magii zabijając Krzyk w Ciemności wraz z pozostałymi, mniejszymi smokami.

Miasto zostało zrównane z ziemią, zaś trup Grata i Myrkrinu legł na jego zgliszczach. Zauważywszy że ocaleli nie mają gdzie się schronić przed mrozami Północy, Jaskółki wzniosły trzy lodowe kopuły na obrzeżach dawnego miasta, dając ludziom tymczasowe schronienie. Potem, przycupnęły dumnie na skale wznoszącej się ponad ciałem powalonego smoka i pozostały tam, strzegąc miasta przez następne trzy dni. Potem, zaklęcie dobiegło końca i byty Jaskółek rozdzieliły się z powrotem.

Cerro i Maulę spowitą białym kryształem odwiedził Pradawny. Istota orzekła Cerro nowym królem Północy, zaś Maulę zabrała ze sobą, na biegun.

Po katastrofie ze smokami Wężowe Oko umknął na południe. Cerro, bez widoków na przetrwanie zimy dla ludu stolicy, pogonił za nim - po równi by wyrównać rachunki i wynegocjować zapasy żywności od Meselerińczyków.

Do ostatecznego starcia doszło głęboko w lesie. Pomimo straszliwej mocy, którą dysponował Wężowe Oko, Cerro, Jaskółkom, Syrusowi i Ravkenowi, wspieranym przez Meselerińczyków, Nieśmiertelnych, a nawet Svarian, udało się położyć kres czarnoksiężnikowi, rozerwać go na krwawe strzępy.

Po bitwie zapanował chaos. Skorzystała z niego mieszkająca na wybrzeżu mniejszość elficka i uprowadziła goszczącą w meselerińskim pałacu Akaylę, chcąc domagać się od meselerińskiej królowej niezależności.

Dowiedziawszy się o tym, Cerro wpadł w furię - przed spaleniem lasu do gruntu powstrzymał go Syrus, poprzez przeprowadzenie własnego uprowadzenia. Hakkai zabrał przyjaciela do własnej chatki, zaszytej głęboko w lesie i, na skutek paranoi Syrusa, wyposażonej w absurdalne zabezpieczenia. W skutek czego Cerro spędził parę dni, miotając się na dnie zapadni.

Gdy się uspokoił, uznał że najlepszym kursem akcji będzie oddać się w ręce elfów i to właśnie uczynił, chroniony przez Syrusa.

Do porozumienia między elfami a Meselerinem doszło wobec tego w rekordowo szybkim tempie, Nieśmiertelni zostali wyposażeni w zapasy dla siebie i ich ludu, i pożegnani bez dalszego ociągania.

Jednakże zakończenie to nie było tak szczęśliwe, jak mogłoby się wydawać - w całym tym zamieszaniu Svarianie skorzystali z okazji, dźgnęli meselereńczyków w plecy i uprowadzili grupę smoków. Wśród nich znalazła się także pół-dzika smoczyca Akayli, Akha Imea.

Bez widoków na natychmiastowy pościg do Svarii, Nieśmiertelni powrócili do Królestwa, zdeterminowani w pierwszej kolejności przetrwać zimę, a ze Svarianami rozliczyć się później.

[Akayla]

4. Akayla i Cerro spędzili zimę skupieni na zapewnieniu przetrwania swojemu ludowi. Wraz z nadejściem wiosny, powrócił problem uprowadzonej smoczycy.

Nieskłonni porzucić Akha Imeę na łaskę i niełaskę Svarian, Frey i jego żona załadowali się na drakkar wraz z Nieśmiertelnymi i pożeglowali do sąsiedniego królestwa.

Dotarłszy do wybrzeży Svarii, z pewnym zaskoczeniem stwierdzili, że kraj został spalony do gruntu. Jak się okazało, uprowadzenie smoków nie skończyło się najlepiej dla Svarian - część ze stworzeń wyrwała się z niewoli i podjęła niszczycielskiej kampanii. Nie mogące powrócić do domu smoki były zdeterminowane wyrządzić tyle szkód, ile tylko możliwe.

W tym krajobrazie, Nieśmiertelni podjęli się poszukiwań. Imeę odnaleźli w miejscu dosyć oczywistym - otóż to właśnie ona prowadziła zbuntowane smoki do walki.

W czasie podróży, przemieszczający się wraz z Nimathe i młodą Ravhoną Syrus został złapany przez zamieć śnieżną w górach. Grupka schroniła się w jaskini, która okazała się być jednak zajęta przez sforę wielkich białych wilków i przewodzącą im kobietę.

Dzika zgodziła się podzielić swoją jamą na czas burzy. Nad ranem, Syrus skontaktował się z Cerro - jak się okazało, kobieta miała na imię Nysara i była dawno uznaną za martwą młodszą siostrą króla. Szczęśliwie odnaleziona, Nysara zabrała ze sobą swoje wilki i wróciła do obozu wraz z grupą.

Ostatecznie Imea znalazła Nieśmiertelnych bardziej niż oni ją. Choć smoczyca miała Akayli za złe cały ten czas, który musiała czekać na odsiecz, dwójce ostatecznie udało się porozumieć.

Jednocześnie, stacjonujący pod jednym z ocalałych Svariańskich miast Nieśmiertelni zostali złapani w pułapkę. Nithael, młody syn magnackiej rodziny, podstępem zaaranżował klęskę Freyów, tym samym zmuszając ich w wejście z nim w układ. W zamian za swoją pomoc, zażądał on regenckiej kontroli nad Svarią oraz ręki córki Cerro i Akayli, gdy ta osiągnie pełnoletniość.

Nie mając wielkiego wyboru, Cerro zgodził się wejść w układ ze Svarianinem. Nieśmiertelni złapali w pułapkę oddział maszerującego w ich kierunku Svariańskiego króla, zaś ujęty monarcha został stracony przez smoki.

Nieśmiertelni opuścili Svarię wraz ze wszystkimi ocalonymi stworzeniami, które następnie zostały odesłane z Królestwa z powrotem do domu.

Syrus, który w czasie pobytu w Svarii zupełnie polubił Nysarę i nawet zdołał zawrzeć porozumienie z jej najstarszym wilkiem, oświadczył się odzyskanej księżniczce. Dwójka pobrała się i zamieszkała w lesie, w starej chacie należącej uprzednio do Cerro i Akayli.