16.2: Wywiad z wampirem

[Cerro]

Złote Imperium

- Może nie - przyznał Ravken. - Ale na pewno ty jesteś jej obiektem westchnień - dodał i wymierzył mu kuksańca. - Drażnię się z tobą, widzę ten smutek w głębi twoich nieczułych oczu - dodał z rozbawieniem. - Ale chyba powinieneś się przyzwyczajać. Kellam mówi, że to normalne, że samice lgną do potężniejszych wampirów.

[Akayla]

Złote Imperium

Syrus chrząknął.

- Nie wiem, czy jestem dla niej taki znowu silniejszy - stwierdził z rozbawieniem. - Kamali jest Starszą, a ja dopiero wyrabiam sobie mięśnie. Ćwiczenia z nią pomagają - przyznał.

[Cerro]

Złote Imperium

- Może lubi białe kruki - stwierdził Ravken. - Wiesz, że po komarze tego drzewa można się dostać nad wybieg z lwami? - spytał niewinnie, bo mijali rzeczone.

[Akayla]

Złote Imperium

- Tak - przyznał Syrus i zerknął na Ravkena. - Czyżbyś miał ochotę rozprostować kości po całej tej nauce?

[Cerro]

Złote Imperium

- Nie bądź dzieckiem - powiedział Ravken i wziął lekki rozbieg, żeby nabiec na drzewo dość wysoko, by się podciągnąć na pierwszą gałąź.

[Akayla]

Złote Imperium

Syrus prychnął z oburzeniem i doskoczył do najbliższej gałęzi z lekkością i zupełnie bez rozbiegu. Podciągnął się bez wysiłku, sprawnie przelazł po konarze i już po chwili był po drugiej stronie.

[Cerro]

Złote Imperium

Ravken dostał się na gałąź tuż za nim i usiadł sobie okrakiem nad lwami, które właśnie spały w cieniu. Nie zwróciły ba nich żadnej uwagi.

[Akayla]

Złote Imperium

Syrus ostrożnie podszedł do lwów i delikatnie puknął jednego palcem w nos, gotów uskoczyć w razie potrzeby.

[Cerro]

Złote Imperium

Lew ryknął wściekle i rzucił się na niego. A co gorsza zza jakiegoś kamienia wyskoczył jego opiekun z głośnym:

-Aha! Mam was, wandale!!! Stać w imię królowej!

Ravken, zgodnie z rozkazem, natychmiast rzucił się do ucieczki.

[Akayla]

Złote Imperium

Syrus, nie oglądając się ani na opiekuna, ani na lwa, zwinnie podążył za Łowcą. Jeśli Dana będzie mieć pretensje, jakoś się wytłumaczy.