16.2: Wywiad z wampirem

[Akayla]

Meselerin

Berg zerknął w kierunku drzwi, a potem przeprosił towarzystwo i poszedł przywitać się z gośćmi z Archipelagu.

- Cieszę, że mogłeś się zjawić, premierze - przywitał się grzecznie, standardowo całując jego żonę po dłoni. - Bardzo miło mi też poznać sławnego Czarnoksiężnika - dodał do Neatana.

[Cerro]

Meselerin

- To dla mnie wielki zaszczyt, Wasza Wysokość - zapewnił premier.

- Tak, tak, mnie również - westchnął Neatan.

- Poznaj moją żonę, Wasza Wysokość, ... - Premier przedstawił grzecznie.

- Chodźmy - powiedział Neatan, zgarnął obie swoje towarzyszki za talię i ruszył do stołu.

[Akayla]

Meselerin

Tak więc Berg został sam, witając się z premierem i jego małżonką. Wkrótce ruszył z nimi, wskazać im miejsce przy stole, po drodze gawędząc i prawiąc obligatoryjne komplementy obojgu.

Elra natomiast, szczerze powiedziawszy średnio w nastroju do konwersowania z premierem, od którego na szczęście miał dzielić go Berg, przekrzywił głowę.

- Cześć, książę - przywitał się pogodnie.

Syrus wyszczerzył się do Cichej i jej pomachał, z wzajemnością zresztą, ku wyraźnemu niezadowoleniu Kamali.

[Cerro]

Meselerin

Jon uśmiechnął się do Cichej nieśmiało i grzecznie skinął jej głową. Natomiast Isaku mrugnął do niej łobuzersko, a potem zaraz zatroskał się, czy nalać wina Fabianie, żeby ją udobruchać. Nie żeby sądził, że naprawdę jest zła. Bardziej chciał, żeby się czuła dowartościowana.

- Cichą większość z was zna - powiedział Neatan, odsuwając kunoichi krzesło. - A to jest Vesna. Jest, w dużym skrócie, duchem. - Odsunął krzesło i drugiej towarzyszce, a w końcu sam usiadł.

[Akayla]

Meselerin

Cicha odpowiedziała obojgu szerokim, ciepłym uśmiechem.

- Co słychać? - zagadnęła zaraz Jona, bo chłopak był tak trochę smętnie z boku wszystkich konwersacji.

Fabiana uśmiechnęła się ślicznie do Isaku, rzeczywiście wyraźnie podbudowana.

- Cześć, Vesna - przywitał się pogodnie Elra i zaraz zmienił front, żeby przywitać się grzecznie z premierem i jego małżonką zanim Berg usiądzie. Potem zaraz wrócił do ducha. - Dużo o tobie słyszałem.

[Cerro]

Meselerin

- Dobrze, zacząłem pracę - powiedział Jon i zaczął jej opowiadać o domu dziecka, gdzie praktykował, wyraźnie ucieszony, że ma komu się wygadać.

- Doprawdy? - spytała Vesna pogodnie. - Dobre rzeczy?

Isaku tymczasem dalej się łasił. Pocałował Fabię w ucho.

- Stajesz się zazdrosna - zwrócił jej uwagę szeptem.

[Akayla]

Meselerin

Cicha była prawdopodobnie najlepszą osobą do wygadywania się, bo słuchała uważnie i z jawnym zainteresowaniem.

- Przede wszystkim brzmiałaś w tych opowieściach jak ktoś z poczuciem humoru - wyjaśnił pogodnie Elra. - Ale nie wiedziałem, że jesteś cielesna - przyznał.

- Mmm, tak troszkę - mruknęła Fabia, bardzo zadowolona z atencji, zwłaszcza wobec obecności tak Cichej, jak i Vesny. - Ty też byś był, gdybym ja uganiała się za jakimś przystojnym mężczyzną przez trzy tygodnie z krótkimi przerwami - zauważyła równie cicho i cmoknęła go delikatnie w policzek.

[Cerro]

Meselerin

- Och, nie jestem - zapewniła wesoło Vesna. - Czarnoksiężnik zrobił mi ciało, póki Archipelag nie wprowadził regulacji o handlu ciałami - objaśniła. - Żeby było na wszelki wypadek. Nigdy nie byłam na balu, chciałam zobaczyć jak to jest.

- Zawsze jestem - stwierdził Isaku z rozbawieniem. - Jesteś jedyna, czekoladko, wiesz o tym.

[Akayla]

Meselerin

- Och, rozumiem - potaknął Elra. - W takim razie mam nadzieję, że będziesz się dobrze bawić - zapewnił i zwrócił się do Dany: - Naprawdę ładne te kandelabry, nie sądzisz? Zamontowałbym takie u nas, ale dość wysokie sklepienie jest chyba tylko w sali audiencyjnej - westchnął.

- Wiem - wymruczała lekko zarumieniona Fabia. - Dlatego nic nie mówiłam.

[Cerro]

Meselerin

- Nie musisz zabawiać mnie rozmową o kandelabrach, nie jestem zazdrosna - zapewniła Dana z rozbawieniem. - I nie będą pasowały do wystroju. I nie potrzebujemy aż tyle światła.

- Dobrze - podsumował Isaku.