17. Wredne i rogate

[Akayla]

- Słyszałeś, co się dzieje na Archipelagu? - zagadnął Elra, popijając soczku.

*

Fabia, jak dobry gość, zachwalała dokładnie wszystkie podjęte w sprawie remontu decyzje.

- Pewnie będziecie jeszcze malować na ścianach? - zgadła, bo w korytarzu którym przechodziły, było dość pusto.

[Cerro]

- Chodzi ci o te ich śmieszne wybory? - spytał z politowaniem w głosie Isaku.

*

- Malować, rzeźbić w tych wszystkich filarach, kłaść mozaiki - potaknęła Dana. - Unowocześniliśmy układ pałacu i pomieszczeń, ale razem z Alimem doszłam do wniosku, że zdobienia powinny nawiązywać mocno do starożytności.

[Akayla]

- Dobrze ujęte - potaknął Elra. - Dana pokazywała mi materiały propagandowe partii z największym poparciem. Oni uważają, że Archipelag nie potrzebuje niczyjej ochrony i może poradzić sobie sam, wyobrażasz sobie? - prychnął z rozbawieniem.

*

- Och, to będzie zachwycające - westchnęła Fabia. - Masz wyśmienity gust.

[Cerro]

- Gdyby mieli armię, pewnie tak - przyznał Isaku. - Mają tam mnóstwo złota... Co w takiej sytuacji jest taką samą zaletą jak i wadą.

*

Dana zarumieniła się.

-Dziękuję. Mam taką nadzieję. - Spojrzała na nią z ukosa. - Neatan mi powiedział o Atakanie. Gratuluję.

[Akayla]

- Właśnie w tym sęk, że ujmują to tak jakby mieli armię. A nie mają - wyjaśnił. - A gdyby chcieli próbować najmu, Królestwo jest według nich "zacofanym pod każdym względem, ubogim państwem, rządzonym przez kazirodców z morderczymi zdolnościami, a od niedawna przez wżenionego w rodzinę uzurpatora", więc pozostają im prywatne kompanie najemne, które w dzisiejszych czasach w zasadzie nie istnieją. Jest za spokojnie, żeby mogły się utrzymać. Jeśli najmą jednak Nieśmiertelnych, są w punkcie wyjścia, tyle że teraz w modelu, który jest nie do utrzymania w dłuższej perspektywie.

*

- Och - roześmiała się Fabia, teraz też zarumieniona. - Dziękuję. Mam nadzieję że uda mi się coś więcej niż tylko zmarnować czas - przyznała.

[Cerro]

Isaku zachichotał.

- Nithael by ich za to zacofanie najechał - powiedział. - Reszta to w sumie prawda. Co piszą o Imperium? - spytał z zaciekawieniem.

*

- Na pewno! - zawołała Dana z przekonaniem.

[Akayla]

- Że jego władca jest wodzony za nos przez kobietę, która nosi się jak ladacznica - objaśnił Elra. - A wszystko jest pakowane w gazetki, które wyglądają jakby je robili dla dzieci - dodał, zgarnął sztukę z komódki i podał ją Isaku.

*

Fabia zachichotała.

- Dziękuję, kochana jesteś.

[Cerro]

Isaku otworzył gazetkę.

- Trochę cię wodzi za nos - wytknął mu. - Ale czytałeś jak się dostało Komarzycy? "Rachityczny niewolnik absurdalnej tradycji, która każe ludziom padać na twarz przed kimś, kogo nigdy nie widzieli... I w zasadzie nie wiadomo, czy zamiast niego nie siaduje na tronie szmaciana lalka". To jest piękne. - Odłożył broszurkę. - Daj Archipelag Karaiemu do nawrócenia, odkąd Alim sprzedał obraz z twoją żoną, jego reprodukcje wiszą w co drugiej świątyni. Cała Północ uważa was już dzięki temu za wierne sługi Duchów i nikt w takie coś nie uwierzy.

*

Dana uśmiechnęła się do niej.

-Jestem pewna, że ja bym się nie dostała, to nie jest takie proste - wyjaśniła. - Stąd nie wątpię w twoją wiedzę. Chodź, wracajmy.

[Akayla]

Elra zachichotał.

- To chyba powinienem podziękować Alimowi - stwierdził z rozbawieniem. - Chociaż, szczerze mówiąc, wysłanie tam misjonarzy może wcale nie być takim złym pomysłem. Trzeba tylko zanurkować w ich prawa i zaplanować akcję.

[Cerro]

- Nawet na pewno. Oryginał chyba został w Imperium, swoją drogą, ktoś tu ponoć organizuje jakąś prywatną galerię - dodał Isaku. - Pewnie, że to nie jest zły pomysł, ale nie sądzę żeby ten nowy rząd zgodził się na Czerwonych na swoich ziemiach.