17. Wredne i rogate

[Akayla]

- Dlaczego "nie styl i nie sztuka"? - zapytał Elra. - Średnio orientuję się w obecnych nurtach - przyznał.

[Cerro]

- Myślę, że chodzi o... brak artyzmu? Jego prace są bardzo realistyczne - powiedziała Dana. - Wydaje mi się, że mecenasi chcieliby więcej indywidualnego stylu. Bardzo chwalą jego interpretacje dzieł starożytnych, kiedy dodaje nieco szczegółu tradycyjnym malowidłom, ale on z kolei chyba tego nie lubi. Przynajmniej nigdy tak nie maluje, kiedy ma wybór, jak widać.

[Akayla]

Elra mruknął.

- Przykra sytuacja - stwierdził. - Pozostaje mieć nadzieję, że dożyje czasu kiedy mecenasi sztuki niechybnie zmienią zdanie i stwierdzą, że wyprzedzał epokę. Z dziełami sztuki często tak jest.

[Cerro]

- Raczej dożyje, bo jest nieumarłym - zauważyła przytomnie Dana.

[Akayla]

- Dożyje pod warunkiem że nie dopadnie go jakiś upiór zafiksowany na punkcie zemsty - potaknął Elra.

[Cerro]

- Tak - potaknęła Dana i poszła zobaczyć jakiś papirus, nad którym Isaku z Fabią bezczelnie chichotali.

Przeczytała podpis, zamrugała z niedowierzaniem i zagapiła się na wyblakłe linie, a potem odwróciła, popatrzeć na swojego męża. Isaku wprawiło to w jeszcze lepszy nastrój.

- Miałeś piękną brodę! - oznajmił bezlitośnie.

[Akayla]

Elra zrobił zdumioną minę, co wywołało w Fabii kolejny napad chichotu.

Podszedł, przyjrzeć się papirusowi. W istocie, umieszczone na nim wyblakłe malowidło przedstawiało białego faraona z długą, kozią bródką. Elra zerknął na podpis i mruknął.

- Szczerze nie jestem pewien czy to ja - stwierdził. - Ówcześni malarze kiepsko oddawali twarze, a dzieliliśmy z ojcem imię. Może się doczytam... - dodał, nachylając się trochę, żeby chociaż spróbować rozczytać szlaczki pokrywające papirus poniżej malowidła.

[Cerro]

Dana nie miała aż takich oporów w obcowaniu ze sztuką i zdjęła szklaną ramę z papirusem ze ściany, by podnieść go do nieco lepszego światła. Co wywołało protesty towarzystwa, właśnie nabijającego się z - rzeczywiście cokolwiek złożonej w swej budowie - korony.

Zresztą i tak zamierzała zgarnąć papirus do domu, jeśli przypadkiem tożsamość Elry zostałaby potwierdzona. Niekoniecznie chciała, żeby całe miasto pokładało się ze śmiechu po podłodze jak Isaku i Fabia w tej konkretnej chwili.

[Akayla]

Elra sapnął.

- Zostaw - poprosił ją. - To prywatna własność, wiesz jaki będzie z tego skandal jeśli coś się temu stanie?

[Cerro]

- Czytaj - powiedziała Dana tonem nieznoszącym sprzeciwu.