17. Wredne i rogate

[Akayla]

- I tak brałaś w tym aktywniejszy udział niż ja, i wyszło świetnie - zauważył Elra, a potem potaknął. Pocałował ją w skroń, nałożył na jej talerz i podał jej. - Ładnie sobie poradziłaś z tamtymi żonami, swoją drogą - dodał. Przed końcem pracy dostał dwa nowe listy, niewątpliwie jako bezpośredni skutek reakcji Dany.

[Cerro]

- Dziękuję - powiedziała Dana. - Ale sądzę, że to ty powinieneś był to zrobić. W zasadzie, uważam że powinieneś był sam również zdecydować o wyjęciu ich z kryształów. Lub nie. Bo to... Niby nie powinnam być wściekła, skoro sama podjęłam decyzję, ale jestem. I dodatkowo jeszcze sfrustrowana twoją totalną biernością wobec nich.

[Akayla]

- Rozmawialiśmy już o tamtej decyzji z wyjęciem ich - przypomniał. - Tłumaczyłem ci, dlaczego zrobiłem tak a nie inaczej i przyznałem, że pewnie nie powinienem był. Szczerze wolałbym już uznać tę część problemu za zamkniętą. - Westchnął i upił łyk wina. - I wcale nie byłem bierny. Mówiłem ci, brałem się za przeglądanie tego i zająłbym się tym. Ale się zdenerwowałaś i mnie ubiegłaś.

[Cerro]

- Wiem, że byś się zajął - przyznała Dana. - Zgadzając się.

[Akayla]

- Oczywiście. Te idiotki nie mają pojęcia jak się pisze takie dokumenty - stwierdził Elra. - Żądania szczerze były rozsądne, ale to nawet nie jest istotne. Gdybyśmy chcieli znów zmienić układ i nie musieć się nimi martwić, wystarczyłoby żebym to ja się z nimi rozwiódł. Tamten papierek zupełnie nie bronił ich przed taką ewentualnością. - Wzruszył lekko ramionami.

[Cerro]

Dana uniosła brwi i pokręciła głową, poddając się wyraźnie.

- Kocham cię, wspominałam kiedyś? - spytała. - Ale jesteś najgorszy.

[Akayla]

- Tak, coś kiedyś się zdarzyło - przyznał Elra ze śmiechem. - I tak, wiem że jestem. Neatan dzisiaj chwalił moją osobowość, to bardzo jednoznacznie na to wskazuje - wyjaśnił.

[Cerro]

- Naprawdę? Mojej nigdy nie chwali - stwierdziła Dana.

- Jesteś za niska, żeby brać cię na poważnie - wyjaśnił Neatan.

[Akayla]

- Naprawdę chcesz dać nam wszystkim podstawy do uważania cię za najgorszą? - upewnił się z rozbawieniem Elra, bardzo delikatnie dźgając małżonkę pod boczek.

[Cerro]

Dana podskoczyła, piszcząc, kiedy ją dźgnął.

- Nie - odpowiedziała, rzucając w niego kawałkiem mandarynki. - Preferuję ciebie w tej roli.