17. Wredne i rogate

[Cerro]

Neatan rzeczywiście pojawił się wkrótce. Głównie ponieważ Ver najwyraźniej tego oczekiwał.

- Wszystko w porządku? - upewnił się.

[Akayla]

- Nie wiem - odrzekł Ver. - Przysłałeś pająka, więc myślałem że czegoś potrzeba - wyjaśnił.

[Cerro]

- Sprawdzałem, czy śpisz - wyjaśnił Neatan. - Nie chciałem cię podrywać. Przepraszam - dodał. - Próbowałem znaleźć miejsce, z którego się tu wziąłeś. Zlokalizowałem i znalazłem więzienie, gdzie cię trzymali Pradawni. Znalazłem też miejsce, gdzie powinien być twój wymiar. Niestety... Albo się pomyliłem, albo z jakiegoś powodu już nie istnieje, co jest wysoce niepokojące. Więc wolę myśleć, że się pomyliłem - przyznał. - W każdym razie, raczej nie zdołam wysłać cię do domu w najbliższym czasie.

*

Dana spojrzała na Elrę znad innego listu.

-Karai zaprasza cię jutro na nowe nabożeństwo, gdy słońce osiągnie zenit. W południe. Słowa są serdeczne, ale ton groźny - stwierdziła. - Wiesz, o co chodzi?

[Akayla]

Ver mruknął i kiwnął głową.

- Nie martw się, nic się nie stało - zapewnił. - Rozumiem. W takim razie mam nadzieję że nie przeszkadzam ci tu za bardzo.

*

Elra mruknął.

- Mówiłem ci - stwierdził. - Poprosiłem go jakiś czas temu żeby zorganizował dla nas modły w południe, żeby nam było łatwiej się pokazywać, a on prosił mnie w zamian żebym porozmawiał z tobą o twoim sposobie ubierania. Uznałaś że się nim zasłaniam - wyjaśnił.

[Cerro]

- Nie - zapewnił Neatan. - Szczerze mówiąc, preferowałbym żebyś tu został. Wydajesz się równie szlachetny jak nasz Ver i pałam do ciebie sympatią, ale cała sprawa z kooperacją z potworem nie budzi nadmiaru mojego zaufania. I mogłaby napytać ci biedy. Tu jesteś bezpieczny. Inni też. Chociaż wątpię, że uznajesz ziggurat za przytulny.

*

- Ach, tak. Wyparłam z pamięci swojego męża, implikującego że wyglądam jak prostytutka, i całą otoczkę - przyznała Dana sucho.

[Akayla]

- Skłamałbym gdybym zaprzeczył - przyznał uczciwie Ver. - Ale doskonale rozumiem, sam bym sobie nie zaufał. - Mruknął i westchnął cicho. - Skoro już o tym, zabezpiecz to pomieszczenie - poprosił, przymykając oczy. Ani trochę nie podobało mu się dobrowolne tworzenie sobie kolejnej celi, ale szczerze nie chciał narobić Neatanowi szkód, pomimo wszystko. - Jeśli sam nie wywołam go wcześniej, mam przynajmniej dwa dni przerwy miedzy kolejnymi atakami. Po upływie tego czasu, potwór może się pojawić w dowolnym momencie i na ogół z zaskoczenia.

*

- No. Właśnie - podsumował Elra i wrócił do listów. Nie zamierzał kłócić się o to jeszcze raz. I tak już od pewnego czasu przed oficjalnymi spotkaniami podsuwał Danie skromniejsze niż zazwyczaj noszone przez nią suknie (a o te nieskromne pytał przy innych okazjach, żeby nie wzbudzać podejrzeń), więc Karai chyba powinien być zadowolony. Chyba.

[Cerro]

- W porządku - powiedział Neatan. - Jeżeli poczujesz, że jest bezpiecznie i będziesz chciał wyjść, po prostu powiedz - dodał. Wstał i wyszedł, a gdy przekroczył próg, wszystkie ściany, drzwi i okna pokryła cienka warstwa magicznej bariery. Zabłysła bladym fioletem i zgasła. - Możemy spróbować rozdzielić ciebie i to coś. Pewnie nie będzie to przyjemne. Zastanów się - dodał, nim odszedł.

*

- I w przyszły tygodniu mamy oficjalne otwarcie linii kolei, znad morza tutaj - dodała Dana. - Musimy rozważyć, gdzie poprowadzimy kolejną.

[Akayla]

- Myślałem o pociągnięciu jej stąd do głównego portalu na Szarą Pustynię i potem od portalu na Szarej Pustyni do Kalby - przyznał Elra. - W ten sposób będziemy mieć połączenie od morza do najważniejszego miasta na Szarej Pustyni.

[Cerro]

- Inżynierowie nie chcą pracować na Szarej Pustyni i ja się z nimi zgadzam - powiedziała Dana. - Już przez wojnę z wampirami paru zginęło, a tam nie jest najbezpieczniej. To nas sporo kosztuje. Może pociągnijmy linię do portalu, a potem zobaczymy. - Myślała chwilę, ale w końcu stwierdziła: - I może powinniśmy rozważyć stworzenie szkoły magów.

[Akayla]

- Wampiry mogłyby ich chronić, skoro płacimy za wykarmienie ich. Ale to i tak sprawa na później. Rozwiń swój pomysł - poprosił Elra.