17. Wredne i rogate

[Cerro]

- Zatem ty mu powiesz, Najjaśniejszy Panie - stwierdził Neatan. To nawet nie było pytanie.

[Akayla]

- W zasadzie zastanawiałem się, czy nie lepiej by było, gdyby to właśnie zrobił książę Ver - wyjaśnił Elra.

- Nie widzę problemu - zapewnił chłopak. - Jeśli uważasz, że tak będzie najlepiej, Najjaśniejszy Panie.

- Tak uważam - przyznał Elra. - Mam lustro więc jeśli chcesz, możemy porozmawiać z nim choćby zaraz.

- Nie ma przeszkód.

- Świetnie. - W związku z tym Elra połączył się z Nithaelem.

[Cerro]

Neatan zamrugał. Naprawdę nie uważał, żeby to było rozsądne. Znaczy, dawanie Verowi do ręki lustra z Nithaelem, gdy Namiestnik o niczym nie miał pojęcia.

Ale nie skomentował.

- Słucham cię, Najjaśniejszy Panie - powiedział Nithael, tonem człowieka doskonale znudzonego.

[Akayla]

- Dzień dobry, Namiestniku - przywitał się Elra. - Stało się parę istotnych rzeczy, o których powinieneś wiedzieć. Okazuje się, że ci Pradawni, których ścigamy... uprowadzili wersje naszych krewnych z innych wymiarów, w celu prowadzenia eksperymentów. W ostatnim czasie odbiliśmy dwoje. - Chrząknął. - Siedzi ze mną książę Ver.

[Cerro]

- "W ostatnim czasie" - powtórzył Nithael. - Jestem wdzięczny, Najjaśniejszy Panie, za tak niezwłoczną informację w tym mało dla mnie osobiście istotnym temacie - zapewnił zjadliwie.

[Akayla]

- Czy mógłbym? - odezwał się Ver, uznając to za dobry moment żeby się włączyć.

Elra potaknął i obrócił lustro do chłopaka. Ten uśmiechnął się nieśmiało na powitanie.

- Cieszę się, że wreszcie mogę cię zobaczyć, ojcze - zapewnił. - Przepraszam, że dopiero teraz. Prosiłem księcia Neatana by przez pewien czas zachował moją obecność tutaj, w tym wymiarze, w tajemnicy. Moja sytuacja była dość skomplikowana, to dlatego. Książę i faraon dostosowali się do moich próśb, więc proszę, nie miej im za złe.

[Cerro]

- Nie mów tak do mnie - powiedział Nithael. - Jesteś z innego świata. Nie mamy z sobą nic wspólnego. Faraon kazał ci tak powiedzieć?

[Akayla]

- Nie - odrzekł Ver wyraźnie dotknięty. - Powiedziałem ci, jak było. Nie chcę by moja obecność tutaj była powodem konfliktów. Przepraszam, przykro mi, że cię uraziłem, Namiestniku.

[Cerro]

- Daj mi faraona, chłopcze - powiedział Nithael, zniecierpliwiony. A kiedy Ver to zrobił, zapytał: - Zatem co zamierzasz zrobić z nim i Ravhoną, Najjaśniejszy Panie.

Neatan pokrzepiająco poklepał Vera po ramieniu. Dana wyglądała na zszokowaną tym jak zachował się Nithael.

[Akayla]

Ver powoli oparł się o krzesło i potarł twarz. Elra też był w ciężkim szoku, ale tego nie okazał.

- Oboje nie mają dokąd wracać. Ich świat nie istnieje. Zaoferowałem im wsparcie, ostatecznie jednak co zrobią pozostaje w ich decyzji.