17. Wredne i rogate

[Akayla]

Elra potaknął.

- W takim razie tak mu powiem. Jeszcze raz dzięki. Do zobaczenia.

Kiedy się rozłączył, odłożył lustro i popił soczku.

- Bardzo polubił pracę stróża prawa - stwierdził.

[Cerro]

- To prawda - przyznała Dana. - Skrytykowałabym ten pomysł, gdyby nie był twój, ale on naprawdę się nadaje.

- Niezłych macie tych arystokratów z Szarej Pustyni - przyznał rozbawiony Isaku. - Uprawiających sobie zabójcze rośliny jakby nigdy nic.

[Akayla]

- Zawsze tacy byli - stwierdził Elra. - Są daleko to wydaje im się, że wszystko im wolno. Pewnie zmienią zdanie jak liczba funkcjonariuszy się zwiększy. Szykujemy się do rekrutacji - wyjaśnił.

[Cerro]

- Nie wezmę udziału, dopóki nie zaczną hodować ciekawszych roślin - mruknął Isaku.

[Akayla]

- Żeby podwędzić im te rośliny? - zapytał Elra żartobliwym tonem.

[Cerro]

- Spekulacje i pomówienia! - zapewnił Isaku ze śmiechem.

[Akayla]

Elra wyszczerzył się pogodnie. Wciąż w doskonałych nastrojach porozmawiali jeszcze trochę, zanim rozeszli się w swoje strony. W drodze do gabinetu Elra ucałował Danę.

- Doszliśmy z Isaku do wniosku, że niegłupio byłoby spróbować wepchnąć na Archipelag jakichś naszych misjonarzy póki jeszcze nie zamknęli granic - powiedział. - Powinienem wybrać się do Karaiego i rozważyć możliwe strategie.

[Cerro]

- Tak, to dobry pomysł - przyznała Dana. - Idź, ja mam coś do zrobienia tutaj - dodała.

[Akayla]

- Och? - odrzekł Elra. - Co tam przede mną ukrywasz, hmm? - zapytał zaczepnie i z rozbawieniem, łaskocząc ją delikatnie pod żeberkami.

[Cerro]

- Jeszcze nic - odpowiedziała, wijąc się i chichocząc.